________________
अणुरत्तो भत्तिगओ, अमुई अणुअत्तओ विसेसन्नू । उज्जुत्तो परितंतो इच्छिय-मथ्थं लहइ साहु ॥ १३३॥
અનુરક્ત (વસ્ત્રમાં ગળીના રંગની જેમ જેનું મન ગુરુમાં રંગાયું હોય), ભક્તિવંત, અમોચક (કદાપિ ગુરુનાં ચરણ ન તજે એવો), અનુવર્તક (સર્વનું ઉચિત સાચવવામાં તત્પર), વિશેષજ્ઞ (સમસ્ત વસ્તુના વિવેકનો જાણ), ઉદ્યક્ત (જ્ઞાન ધ્યાનમાં અતિ ઉજમાળ) અને અપરિતાંત (આત્માર્થ સાધવામાં અખિન્ન-પણે ઉદ્યમ કરનાર) સાધુ ઈચ્છિત અર્થને સુખે મેળવી શકે છે.૧૩૩. विणयवओ विहु कयमंगलस्स, तदविग्धपारगमणाय । दिजसु कओवओगो, खित्ताइसु सुप्पसथ्थेसु ॥ १३४॥
વિનયવંત અને નિચે મંગળકારી (દેવ, ગુરુ, સંઘ વગેરેની પૂજા ભક્તિ કરનાર) શિષ્ય નિર્વિદને ચારિત્ર પાળી શકે માટે નિમિત્તાદિક સંબંધી ઉપયોગ કરી તેને સુપ્રશસ્ત (જિનચૈત્યક્ષીરવૃક્ષાદિક સમીપ) ક્ષેત્ર (સ્થળ)માં દીક્ષા દેવી. ૧૩૪. इय एवमाइ विहिणा, पाएण परिक्खिऊण छम्मासं । पव्वज्जा दायव्वा, सत्ताणं भवविरत्ताणं ॥ १३५॥
આ આદિક વિધિ વડે પ્રાય: છ માસ સુધી પરીક્ષા કરીને . ભવવિરક્ત ભવ્ય આત્માને દીક્ષા દેવી. એ સર્વવિરતિ સામાયિક અંગીકાર કરવાનો વિધિ બતાવ્યો. ૧૩૫. विहिपडिवनचरित्तो, दढधम्मो जइ अ वजभीरू य । तो सो उवठ्ठविजइ, वएसु विहिणा इमो सो उ ॥१३६ ॥
श्री पुष्पमाला प्रकरण
