________________
અરિહંત એ જ દેવ, સુસાધુ એ જ ગુરુ, અને વીતરાગસર્વજ્ઞ કથિત એ જ ધર્મ મારે પ્રમાણ છે, ઈત્યાદિક જે શુભ ભાવ તે જ સમ્યકત્વ (સમકિત) છે, એમ જગગુરુ જિનેશ્વરો કહે છે. ૯૦ भमिऊण अणंताई, पुग्गलपरियट्टसयसहस्साई । मिच्छत्तमोहियमई, जीवा संसारकंतारे ॥ ९१॥ पावंति खवेऊणं, कंमाइं अहापवत्तकरणेणं । उवलनाएण कहमवि, अभिन्नपुव्वं तओ गंठिं ॥ ९२॥
પ્રથમ તો મિથ્યાત્વ મોહિત મતિવાળા જીવો અનંત લક્ષ ગમે પુદ્ગલ-પરાવર્તન સુધી સંસાર અટવીમાં ભ્રમણ કરીને ઘંચના ઘોળના ન્યાયે કથંચિત્ યથાપ્રવૃત્તિ કરણ વડે (આયુવર્જિત સકળ કર્મની સ્થિતિ પલ્યોપમના અસંખ્યાતમે ભાગે ન્યૂને એક ક્રોડાકોડ સાગરોપમ જેટલી કરી તેથી અધિક) કર્મની સ્થિતિ ખપાવીને પૂર્વે નહિ ભદેલી ગ્રંથી પાસે આવે છે. ૯૧-૯૨. गंठिं भणंति मुणिणो, घणरागद्दोसपरिणइसरूवं। जम्मि अभिन्न जीवा, न लहंति कयावि संमत्तं ॥ ९३॥
નિબિડ રાગદ્વેષની પરિણતિને જ્ઞાની પુરુષો ગ્રંથિ કહે છે. તે ગ્રંથિને ભેદ્યા વિના જીવો કદાપિ પણ સમકિત પામી શકતા નથી. ૯૩. उल्लसिय-गरूय-विरया, धन्न लहुकंमुणो महप्पाणो। आसनकालभवसिद्धि-या य तं केइ भिंदंति ॥ ९४॥
श्री पुष्पमाला प्रकरण
