________________
इक्कं पंडियमरणं, छिंदइ जाई सयाइं बहुआई। .. इक्कंपि बालमरणं, कुणइ अणंताई दुक्खाइं ॥४४८॥ - એક જે પંડિતમરણ (સર્વવિરતિવંત સમાધિપૂર્વક અનશન આરાધી કાળ કરે) તે અનેક સેકડો ગમે ભવનો અંત કરે છે. અને બીજું જે બાલમરણ (અવિરતપણે આરાધના રહિત કાળ કરે.) તે અનંત જન્મમરણનાં દુઃખો આપે છે. ૪૮૮. धीरेणवि मरियव्वं, काउरिसेण वि अवस्स मरियव्वं ।। ता निच्छियंमि मरणे, वरं खु धीरत्तणे मरिउं ॥ ४८९॥
ધીર, મહાસત્ત્વને પણ મરવું છે, અને કારને પણ અવશ્ય મરવાનું છે. જ્યારે મરણનિશ્ચિત જ થવાનું છે ત્યારે ધીરપણે જ મરવું સારું છે. ૪૮૯. पाउवगमण-इंगिणि, भत्तपरिन्नाइ विबुहमरणेण । जंति महाकप्पेसु, अहवा पावंति सिद्धिसुहं ॥ ४९०॥
પાદપોપગમન, ઇંગિણી અને ભક્તપરિશાદિક પંડિત મરણથી મુનિઓ મહાકલ્પ (અનુત્તર વિમાન)માં ઉત્પન્ન થાય છે. અથવા તો મોક્ષસુખ પામે છે. ૪૯૦. सुरगण सुहं समग्गं, सव्वद्धा पिंडियं जइ हविजा । न वि पावइ मुत्ति-सुहं,णंताहिं वि वग्गवग्गूहिं ॥४९१॥ | સર્વ કાળનાં સુરગણનાં સમગ્ર સુખ જો એકઠાં કરી તેમને અનંતીવાર વર્ગ વર્ગીત કયાં હોય તો પણ તે મોક્ષના સુખની હોડે આવી ન શકે. ૪૯૧.
૨૪૬
- -
શ્રી પુષ્પત્નિા પ્રશ્ન
