________________
ડાંભ દેવા વડે) ભારવહન અને દોહન પ્રમુખ જે જે દુઃખો વડે તિર્યચો દુઃખી થાય છે તે લોકમાં પણ પ્રત્યક્ષ છે. ૩૮૫. लच्छीपेमं विसया, देहो मणुअत्तणेवि लोबस्स । एयाई वल्लहाइं, ताणं पुण एस परिणामो ॥ ३८६ ॥ - લક્ષ્મી, પ્રેમ, વિષય (ભોગ) અને દેહ મનુષ્યપણામાં પણ લોકોને વલ્લભ (વ્હાલાં) લાગે છે, તેનું પરિણામ (સ્વરૂપ) આવા પ્રકારનું શાસ્ત્રકાર બતાવે છે. ૩૮૬.
- “લક્ષ્મીનું સ્વરૂપ” * न भवइ पथ्यंताणवि, जायइ कइयावि कहवि एमेव । विहडइ पिच्छंताणवि, खणेण लच्छी कुमहिलव्व ॥ ३८७॥
( ૩૮૭-કુલટા (કુશીલ) નારીની પેરે લક્ષ્મી પ્રાર્થના કરનારને પણ કદાચિત્ મળે છે. તો પણ જોતજોતામાં વહી જાય છે, મતલબ કે એક ક્ષણવારનો પણ તેનો ભરૂસો નથી. તો સુજ્ઞજનોએ તેમાં કેમ આસ્થા રાખવી ઘટે ? ૩૮૭. . जह सलिला वटुंती, कूलं पाडेइ कलुसए अप्पं । इअ विहवे वटुंते, पायं पुरिसो वि दळुव्वो ॥ ३८८ ॥
જેમ નદી વર્ષાઋતુમાં પાણીના પૂરથી વૃદ્ધિ પામી છતી પોતાની જ ભેખડોને ભાંગે છે અને પોતાને જ કલુષિત કરે છે. તેમ લક્ષ્મી વૃદ્ધિગત થયે છતે પુરુષ પણ પ્રાયઃ તેમજ કરે છે. સ્વકુળને સતાવે છે અને પોતાને મદાદિકથી કલુષિત કરે છે. ૩૮૮. श्री पुष्पमाला प्रकरण
११५
