________________
गच्छंतु उवेहंतो, कुव्वइ दीहं भवं विहीएं उ । पालंतो पुण सिज्झइ, तइय भवे भगवई सिद्धं ॥ ३४२ ॥
ગચ્છની ઉપેક્ષા કરતો ગુરુ દીર્ઘકાળ સંસારપરિભ્રમણ કરે છે અને વિધિવત્ સારણાદિકથી ગચ્છનું પાલન કરતાં તે ત્રીજે ભવે સિદ્ધિ પદને પામે છે એમ ભગવતી સૂત્રમાં કહ્યું છે. ૩૪૨. गुरूचित्तविऊ दक्खा, • उवसंता अमुइणो कुलवहुव्व । विणयरया य कुलीणा, हुंति सुसीसा गुरुजणस्स ॥ ३४३ ॥ હવે શિષ્યનું સ્વરૂપ કહે છે.
સુશિષ્યો ગુરુ મહારાજના આશયના જાણ; ચકોર, ઉપશાન્ત અને કુળવધૂની પેરે કોઇ રીતે ગુરુ મહારાજને નહિં છંડનારા, વિનય કરવામાં રક્ત તથાં કુલીન (જાતવંત) હોય.
૩૪૩.
आगारिंगिय-कुसलं, जइ सेयं वायसं वए पुज्जा । तहवि अ सिं नवि कूडे विरहंमि अ कारणं पुच्छे ॥ ३४४ ॥
આકાર તથા ઇંગિત જાણવામાં કુશળ, કદાચ (પરીક્ષા નિમિત્તે) ગુરુ મહારાજ કાળા કાગડાને શ્વેત (ધોળો) કહે તો પણ તે વચનને ખોટું ન પાડે; પણ એકાંત સ્થળે અવસર પામીને તેનું રહસ્ય પૂછે, એવા સુવિનીત શિષ્યો હોય. ૩૪૪. निवपुच्छिएण गुरुणा, भणिओ गंगा कओमुही वहइ । संपइ एवं सीसो, जह तह सव्वत्थ कायव्वं ॥ ३४५॥
श्री पुष्पमाला प्रकरण
१०२
