________________
પ્રિયવિરહ જેવું કંઈ દુસહ નથી, દારિદ્ર જેવું કંઈ દુઃખ નથી, લોભ સમાન કોઈ કષાય નથી અને મરણ સમાન કોઈ આપદા નથી. ૩૦૭. थोवा माणकसाई, कोहकसाई तओ विसेसहिआ । मायाकसाइ विसेसहिया, लोभंमि तओ विसेसहिया॥३०८॥
માનકષાયવંત થોડા છે, (મતલબ કે માનકષાય સંબંધી ઉપયોગ થોડો વખત રહે છે) તે કરતાં ક્રોધકષાયવંત વિશેષ અધિક છે, તે કરતાં માયાકષાયવંત વિશેષાધિક છે અને તે સર્વથી પણ લોભકષાયવંત વિશેષાધિક સમજવા. ૩૦૮. इअ लोभस्सुवओगो, सुत्ते वि हु दीहकालिओ भणिओ । पच्छाय जं खविजइ, एसु च्चिय तेण गरुअयरो ॥ ३०९॥
કારણ કે એ લોભનો ઉપયોગ સૂત્રમાં દીર્ઘ કાળનો કહ્યો છે, તેમ તેનો ક્ષય પણ સર્વ કષાયના ક્ષય પછી થાય છે; તેથી કરીને એ લોભ ખરેખર બીજાથી વધારે બળવાન છે. ૩૦૯. कोहाइणो य सव्वे, लोभाउ च्चिय जओ पयर्टेति । एसु च्चिय तो पढमं, निग्गहिअव्वो पयत्तेण ॥ ३१० ॥ .
વળી ક્રોધાદિક સર્વ કષાય લોભ થકી જ પ્રવર્તે છે, તેથી કરીને એ લોભનો જ પ્રથમ પ્રયતથી નિગ્રહ કરવો ઘટે છે. ૩૧૦. न य विहवेणुवसमिओ, लोभो सुरमणुअचक्कवट्टीहिं । संतोसु च्चिय तम्हा, लोभविसुच्छायणे मंतो ॥ ३११ ॥ શ્રી પુષ્યમાત્રા પ્રકરણ
- ૧૨
