________________
૩૧૬
શ્રી દશવૈકાલિક સત્ર સાથ છે, પશુઓ તથા સેના-રૂપાને ત્યાગ કરે છે અને ગૃહસ્થીએ સાથે પરિચય-સંબંધ રાખતા નથી, તે સાધુ કહેવાય છે. ૬. सम्मदिद्वि सया अमूढे,
- अस्थि हु नाणे तवे संजमे य । तवसा धुणई पुराण-पावगं,
મન-વ-વસુદેવે ત મિણૂ (૦ ૦) સ fણ સવાર,
अस्ति तु ज्ञानं तपः संयमश्च । तपसा धुनोति पुराणपापकं,
मनोवाकायसुसंवृतो यः स भिक्षुः ॥७॥ સમ્મદિસિમ્યગ્દષ્ટિવાળા | ધુણઈ-નાશ કરે અમૂચિત્તમાં વિક્ષેપ ન ! સુસંધુડે સારી રીતે આશ્રવને રાખનાર
રોકનાર ભાવાર્થ–સમ્યગ્દષ્ટિ અને સદા ચિત્તમાં વિક્ષેપ વિનાને - સાધુ એમ માને છે કે હેય-ઉપાદેય વસ્તુદર્શક તે જ્ઞાન છે તથા કમમેલને દેવા માટે જલસમાન તપસ્યા છે, તેમજ આવતાં કર્મને શેકવા માટે સંયમ છે. આવા દઢ ભાવવાળે સાધુ તપસ્યાથી પૂરાણા પાપને નાશ કરે છે. વળી મનવચન-કાયાના સંવરવાળે અર્થાત્ ત્રણ ગુપ્તિ અને પાંચ સમિતિવાળો જે હેય, તે સાધુ કહેવાય છે. ૭. तहेव असणं पाणगं वा,
विविहं खाइम-साइमं लभित्ता।
