________________
=
=
સારી
૧૯૮
શ્રી દશવૈકાલિક સૂત્ર સાથે અભિગિઝ-દેશકાળને અનુ. | આલવિન્જ-થે બોલાવે
લવિજ-ઘણું લાવે ભાવાર્થ-કઈ પણ કારણ પડવાથી સાધુઓએ તે સ્ત્રીનું નામ લઈને બેલાવવી અથવા સ્ત્રીના ગેવથી યથાયોગ્ય દેશકાળને અનુસરી, ગુણદોષ વિચારીને થોડું અગર ઝાઝું બેલાવે. જેમ કે-હે દેવદત્તા ! કાશ્યપગેત્રી, બાલા, વૃદ્ધા, ધર્મશીલા, ધર્યપ્રિયા વગેરે શબ્દોથી બોલાવવી. ૧૭. अजए पज्जए वावि, वप्पो चुलपिउ त्ति अ। माउला भाइणिजत्ति, पुत्ते नत्तुणि ति अ॥१८॥ हे हो हलि त्ति अन्नित्ति, भट्टे सामिअ गोमि। होल गोल वसुलि त्ति, पुरिसं नेव-मालवे ॥१९॥ (ઉં. આ૦) ગાર્યા! ! વાડપિ, ! ગુજરાત રા.
मातुल! भागिनेयेति, पुत्र ! नप्तर! इति च ॥१८॥ हे भो हलेति अन्नेति, भर्तः! स्वामिन् गोमिन् !
होल ! गोल ! वसुल इति, पुरुष नैवमालपेद् ॥१९॥ અપ-બાપા, પિતા પુત્ત-પુત્ર ચુલ્લપિઉ-કાકા
ણણિઅ-પત્ર માઉલ-મામા
હે, હોબે, અરે ભાણિજ્જ-ભાણેજ | આલવે બોલાવે
ભાવાર્થ–હે આર્યક, પ્રાર્યક, પિતા, કાકા, મામા, ભાણેજ, પુત્ર, પૌત્ર, હે, ભે, હલ, અન્ન, ભટ્ટ, સ્વામી, ગેમી, હેલ, ગેલ, વસુલ, એ આદિ નામેથી પુરુષને બતાવવા નહિ.
