________________
૬. મહાચાર કથા નામક અધ્યયનમ
____
१७५
तम्हा एअं विआणित्ता, दोसं दुग्गइवड्ढणं । तसकायसमारंभ, जावजीवाइं वज्जए ॥४६॥ (सं० छा०) सकायं न हिंसन्ति, मनसा वाचा कायेन ।
त्रिविधन करणयोगेन, संयताः सुसमाहिताः ॥४४॥ त्रसकायं विहिसन, हिनस्त्येव तदाश्रितान् ।
सांश्च विविधान् प्राणिनः, चाक्षुषांचाचाक्षुषान् ॥४५॥ तस्मादेतं विज्ञाय, दोपं दुर्गतिवर्धनम् । .
त्रसकायसमारम्भं यावज्जीव वर्जयेद् ॥४६॥ ભાવાર્થ–સુસમાહિત સાધુઓ, મન-વચન-કાયા રૂપ ત્રણ વેગે દ્વારા અને કરવા-કરાવવા–અનમેદવા રૂપ ત્રણ કરણે દ્વારા ત્રસકાયની હિંસા કરતાં નથી. ત્રસકાયની હિંસા કરતાં, તેની નિશ્રાએ રહેલ બીજા ત્રસ તથા ચક્ષુથી દેખાય કે ન દેખાય એવા વિવિધ પ્રકારના છની વિરાધના થાય છે. આ ઈની હિંસાથી દુર્ગતિને વધારનાર દેષ પેદા થાય છે–એમ જાણીને, જાવજજીવ સુધી સાધુઓએ ત્રસકાયના આરંભને त्या५ ४२१. ४४-४५-४६. ति मा स्थान. जाई चत्तारि भुजाई. इसिणाऽऽहारमाइणि । ताइं तु विवज्जतो, संजमं अणुपालए ॥४७॥ (सं० छा०) यानि चत्वारि अभोज्यानि, ऋषीणामाहारादीनि ।
तानि तु विवर्जयन, संयममनुपालयेद् ॥४७॥
