________________
૧૭૨
શ્રી દશવૈકાલિક સૂત્ર સાથે (સં. છા૦) નિસ્થ સમાર, યુદ્ધ બન્યતે તાદરાપા
सावद्यबहुलं चैतं, नैनं त्रावृभिः सेवितम् ॥३७॥ અણિલસ્સ–વાઉકાયના ! એઅં–આ, આ પ્રકારે બુદ્ધા-તીર્થકરો
તાઈહિં-છકાયના રક્ષકોએ તારિસં-તેવો
સેવિઅં-સેવેલો સાવજબહુલં-ઘણું પાપવાળા |
ભાવાર્થ–તીર્થકરે ધાયરાના આરંભને અગ્નિના આરંભના જે માને છે, માટે ઘણું પાપવાળા વાયુઓના આરંભને મુનિએ સેવતા નથી. ૩૭. तालिअंटेण पत्तेण, साहाविहुअणेण वा । न ते वीइउमिच्छंति, वेआवेऊण वा परं ॥३८॥ (લંડ આ૦) તારુંgોન વેજ, રવિનન પાપ
न ते वीजितुमिच्छन्ति, वीजयन्ति(यितुं)वा परैः॥३८॥ તાલિટેણતાડના કિંજણાથી આવેઊણ-વિંજાવવાને પણુ-પાંદડાથી
વા-વળી સાહા-શાખ
પરં–બીજા પાસે વિહુઅણ હલાવવાથી
ભાવાર્થ-તાડના કિંજણાથી, પાણી તેમજ શાખાના હલાવવા વગેરેથી સાધુઓ પોતે પવન ખાતા નથી, તેમજ બીજા પાસે પણ વિજાવતા નથી અને વિંજનારને અનુદતા નથી. ૩૮. जंपि वत्थं व पायं वा, कंत्रलं पायपुंछणं । न ते वायमुईरंति, जयं परिहरंति अ ॥३९॥
