________________
| લબ્ધિ પ્રતિક્રમણ સૂત્ર ચિંતતિકા
———
૩૭
પ્રભુના નામ સ્મરણની મસ્તી જાગી... મારૂં પ્રભાત પણ પ્રભુના નામ સ્મરણથી પ્રારંભ થાય. સંધ્યા પણ પ્રભુના નામ સ્મરણથી ધન્ય બનવા લાગી. રાત-દિવસ જ્યારે જુઓ ત્યારે મારા મનમંદિરની અંદ૨ એક સતત જાપ ચાલુ રહેવા લાગ્યો.
ચઉવીસં પિ જિણવરા તિત્શયરા મે પસીમંતુ’ મંત્ર પદ મારા મનનું માલિક બની ગયું.
પ્રભુ ! હું સ્થિર થઇ ગયો . . . અટકી ગયો... હું શું સાચે પ્રાર્થના કરૂં છું. “તિત્શયરા મે પસીયંતુ”
તીર્થંક૨ ! પ્રભુ મારા પર પ્રસન્ન થાવ. દિલની ઝંખના છે. હતી અને રહેશે. મારે તીર્થંકર પ્રભુને પ્રસન્ન કરવા છે. તીર્થંકર પ્રભુની કૃપા પ્રાપ્ત કરવી છે. મનમાં મથામણ ચાલી રહી છે. તીર્થંકર પ્રભુ ! મારા પર પ્રસન્ન થાય... મારી કઇ યોગ્યતા... કઇ લાયકાત કે હું કહી શકું કે પ્રભુ ! મારા પર પ્રસન્ન થાવ. મંત્રી બનવું... મહામંત્રી બનવું. . .ઉપરાષ્ટ્રપતિ બનવું. . . રાષ્ટ્રપતિ બનવું ખૂબ સહેલું પણ તીર્થંકર પ્રભુના કૃપા પાત્ર બનવું દુર્લભ...
રાજ-રાજેશ્વર - ચક્રવર્તીના પદ-પદવી મારા મનનું આકર્ષણ કરતા નથી. દુનિયાના દરેક પદ ફક્ત પુણ્યના ખેલ છે. પુણ્ય પૂર્ણ થાય એટલે બાજી ખતમ... ગઇ કાલનો સમ્રાટ આજે ગલીમાં ભીખ માંગતો ફરતો હોય...
પ્રભુ ! સંસારના સમસ્ત માન-સન્માન-પદ-પદવીના આશા અરમાન મારા અંતરના ખુણેથી અલોપ થઇ ગયા છે. એક જ આશા... એક જ અરમાન છે. તિæયરા મે પસીયંતુ... પણ આ આશા અરમાન પૂર્ણ કરવા મેં કેટલા મહારથીઓના દરવાજા ખખડાવ્યા... કેટલા
