________________
જેસિં નામગ્ગહણે, પાવપ્પબંધા વિલયં અંતિ
૩૪
MAAMA
જેમનું નામ ગ્રહણ કરવાથી પાપના સમૂહ નાશ પામે છે. જગતમાં જ્યારે સૌ જન્મ લે છે ત્યારે નામ વગર જન્મ લે છે. પણ ત્યારબાદ તેના ઉપર એક લેબલ લગાડાય છે; નામનું. વ્યક્તિ પોતે પોતાનું નામ પસંદ કરતી નથી. કોઈ નામ પસંદ કરે પણ નામ ઉપરનું મમત્વ કેટલું થઈ જાય છે. ઊંઘમાં પણ પોતાનું નામ સાંભળતા પોતે જાગી જાય છે. ભયંકર કોલાહલ વચ્ચે પણ વ્યક્તિને પોતાનું નામ સંભળાઈ જાય છે. પોતાના નામ જેવું બીજી વ્યક્તિનું નામ હોય તેના પ્રત્યે સહજ પ્રીતિ થાય છે.
વ્યક્તિ સૌથી ઓછું પોતાનું નામ બોલે છે. પણ નામ પ્રત્યે એટલો પ્રેમ – મોહ - માયા – મમત્વ થઈ જાય છે કે પોતે આત્મા છે તે પણ ભૂલાઈ જાય છે. અને જે નામે લોકો બોલાવતાં હોય તે હું આ જ માન્યતા અને વ્યવહાર બની જાય છે.
આખા દિવસમાં એકવાર પણ મનમાં થતું નથી હું અનામી આત્મા; લોકોએ મને નામ આપ્યું છે. પણ આશું વ્યવહારની માયા જાળમાં નિશ્ચય શુધ્ધ સ્વરૂપ આત્માનું વિસ્મરણ થઈ જાય છે!
વ્યક્તિ નામની માયાજાળમાં લપટાઈ કેટલા ઝઘડા - ટંટા - ફીસાદ કરે છે. ગર્વથી કહે છે મારું નામ તો લઈ જુઓ કોની તાકાત છે? ક્યાંય માન - સન્માન - કીર્તિનો પ્રસંગ છે. આપણી સાથે રહેલા
