________________
સાધુપણા વિના સર્વથા પાપરહિત જીવન જિવાય, એ બને નહિ.’ આ બધી વાતો તમે કરો, એટલે કોઈને સાધુ કે સાધ્વી બનવાનું મન થઈ જાય, એમ પણ બને, કેમ કે પાપ તો ખટકતું જ હોય અને પાપથી રહિતપણે જીવી શકાય એવો જન્મ મળ્યો હોય, એટલે જે સમજે તેને સાધુ કે સાધ્વી બનવાનું મન થઈ જાય, એમાં નવાઈ નથી. શ્રાવક-શ્રાવિકાને તો આઠ વર્ષની ઉંમરે સાધુ-સાધ્વી ન બનાયું હોય, તેનું હૈયે દુઃખ હોય. એને એમ થાય કે આવી ઉત્તમ સામગ્રીવાળા મનુષ્યજન્મને પામવા છતાં પણ મેં આટલાં વર્ષો પાપમાં ગુજાર્યાં !' જેના મનને આવું દુઃખ હોય, તે જ સાચા ભાવે એમ કહી શકે ને કે ધન્ય છે તે પુણ્યાત્માઓને કે, જેઓ આઠ વર્ષની વયે પાપરહિત જીવનને
જીવનારા બન્યા !'
તમે અત્યાર સુધીમાં દીક્ષિત બન્યા નથી અને પાપકર્મના ઉદયે તમને દીક્ષિત બનવાના પરિણામ હજી જાગતા નથી, પણ તમારા કુટુંબમાં જે કોઈના અંતઃકરણમાં દીક્ષિત બનવાની ભાવના પ્રગટે, એને તમે શું કહો ? બહુ બહુ તો તમે એને સાધુજીવનની કઠિનતા બતાવો ને ? તમે એટલું જ કરો કે કાંઈ વધારે કરો ? તમને તમારો મોહ એ વખતે મૂંઝવે, તો એ મોહને દબાવી દેવા માટે તમે તમારા વિવેકનો ઉપયોગ કરો ને ? ત્યાં હૈયામાં ધર્મ કેટલો વસ્યો છે, એની કસોટી થઈ જાય છે. આવી વાતો તમારા ઘરમાં થવા માંડે, તો પરિણામ કેટલું સુંદર
આવે ?
સભા : આવી વાતો ઘરમાં થાય શી રીતે ?
શો વાંધો આવે ? ત્યાગી ગમે છે અને ઘરમાં વૈરાગ્યની વાતો થાય, તો એ ગમે નહિ ? ભૂલે-ચૂકે આ વાત ઘર સુધી ન જાય, એની કાળજી રાખો છો ? ઘરમાં આ વાત હોય, પેઢીમાં આ વાત હોય, એટલે સમજી લેવું કે, એ ઘર ને એ પેઢી પર આજના જેવું મમત્વ નહિ રહે. એ ઘર તમારું નહિ રહે, પણ ભગવાનનું બની જશે. જૈનનાં ઘરબાર વગેરે બધું જિનશાસનનું જ ગણાય. કેમ કે ત્યાં માન્યતા ભગવાન જિનેશ્વરદેવની આશાની જ હોય. સૌના મનને એમ હોય કે, આ બધું સૌથી પહેલાં શાસન માટે. આમ ઘર ને પેઢી તજી શકે નહિ, પણ શાસનને જો
૧૭-પ્રભુપૂજા સ્વદ્રવ્યથી કે દેવદ્રવ્યથી
૫
