________________
પહેલાના વખતમાં બોમ્બે પુરૂષો જ એકલા રહેતા. અને દેશમાં રહેનારને વસ્તુ મોકલતા. અને તે વસ્તુ જેને મળે તેને વ્હાલો સ્વજન મળ્યો તેવો પ્રેમ યાદ આવતો. પ્રેમ આવે ત્યાં ઓવારી જવાય. જેનું
સ્મરણ યાદ આવે તેને ભેટ આપવાનું મન થાય. ભગવાન પૂજનને યોગ્ય છે, પૂજાનું પૂન્ય મહાન છે. ત્રિભુવનના નાયક ભગવાન છે. પૂજવા લાયક ભગવાન જ છે. પણ આજનો માનવી ઉમરલાયક થાય છે પણ ધર્મને લાયક નથી થતો.
પંચાવન વર્ષની વયે ઉંમરલાયક માને પણ ધર્મને લાયક ન માને. સ્કૂલમાં જવા લાયક, પરણવા લાયક, પપ્પા થવાને લાયક માનવી ધર્મને લાયક કેમ નહિ થતો હોય? પરમાત્મા પૂજન, દર્શન, વંદન, સત્કાર અને સન્માનને લાયક છે. અને તમામ ઉપસર્ગોને ટાળનારા પ્રભુ જ છે. પ્રીતિ બંધાય પછી સત્કાર કર્યા વિના ન જ રહી શકે. ઘરમાં આરિસાની સામે મોં જોઈ બેસનારને કહેવાનું મન થાય છે કે એના કરતાં પ્રભુની અંગરચના કર. ખાન-પાન-સ્વાદના જય માટે નૈવેદ્યપૂજા છે.
લાલચ-મમતા ખતમ કરવા આ પૂજાઓ છે. પરમાત્મભાવોમાં રમવા માટે આ પૂજા છે. ભગવાન સાથે સ્નેહના તાર-તંતુ સંધાઈ ગયા પછી સંસારની કાંઈ પડી નથી હોતી. સર્વેસર્વા પછી જીવનના એક પરમાત્મા જ હોય.
જે સતીઓની માખણ જેવી કાયા હતી એવાં સીતા સતી દ્રૌપદી, અંજના આદિ જંગલો જંગલ ભટક્યાં પણ દુઃખમાં મસ્તીથી ફરી શક્યાં પણ કેવી રીતે? સાથે ધર્મ હતો માટે જ. ભડભડતી આગમાં પ્રવેશ કરવા સમયે પણ સીતા નિર્ભય હતી. કારણ તેને મન શીયલ એ મહાન ધર્મ સાથે જ હતો. કોઈપણ જીવનો જિનપૂજા વિના મોક્ષ થયો નથી. પરમાત્માની ભક્તિ ચારિત્ર વિના શક્ય જ નથી.
ભગવાન પાસે નામવાના મનોરથ થાય, પરમાત્માના ખોળામાં આળોટવાનું મન થાય, અરે ભગવાન સાથે વાતો કરવાનું મન થાય, ઘેલાઈ કરવાનું મન થાય, ડૂસકાં ભરીને રડવાનું મન થાય, આ બધું જ પ્રીતિ અનુષ્ઠાન કહેવાય. આવો જીવ ભગવાન પાસે શું ન કરે તે જ સવાલ છે. અરે તે તો રીસામણાં ય કરે અને અબોલા પણ લે.
રીસાયેલી બાયડી ધણીને ઠપકો આપે. આપણે ત્યાં ભક્ત કવિઓએ ઠપકો આપ્યા, ઓલંભડે મત ખીજો. રોજ તમારી ભક્તિ કરું પણ કેમ બોલતા નથી? અબોલડાં શાનાં લીધાં છે રાજ.... ભગવાનને મનાવે પણ ખરો. પ્રથમમાં પ્રથમ પ્રીતિ અનુષ્ઠાન કરો. - શાદી પહેલાં પત્નીને શું લખે છે? લવલેટર. પ્રભુ તેરે નામપે... તારા વિના તો હું એક સેકંડ પણ ન રહી શકું. પત્ની કદાચ લખે પણ અંદર પોલંપોલ, છૂટાછેડા. પ્રીતિ બાદ ભક્તિઅનુષ્ઠાન આવે. પતિપત્ની જેવો વ્યવહાર પ્રથમ અનુષ્ઠાનમાં આવે. મા દીકરા જેવો સ્નેહ ભક્તિમાં આવે.
*-
-*