Page Text
________________
ખંડ - ૨ : ઢાળ - ૧૦
૧૨૧
વહાલી ! ઘણા સમયે આવ્યો છું. તે સારું તો નથી જ મને માફ કર ! કરીશને?” “નાથ ! શું બોલ્યા?” મારા કર્મની પ્રબળતા જ માનું છું. ભાવભર્યા શબ્દો સેના બોલી. “પ્રિયા ! આજે મારી ભૂલ મને સમજાઈ છે. પૂજય માતાજીની શિક્ષાથી...માતાને પણ તારા પ્રત્યે, હૈયામાં કેટલું હેત અને માન છે !” “સ્વામિનું ! આજે મારે તો સોનાનો સૂરજ ઊગ્યો. ઘણા દિવસે મને યાદ કરી !” “હા ! બરાબર છે ! પ્રિયે, ઘણે દિવસે પણ આજે મારી આંખ ઉઘડી છે. આજથી સમજ કે મારે મન તું અને તે (મંજરી) બંને સમાન હક્કદાર છો.” યુવરાજે આવવાનો, આગમનનો હેતુ જણાવ્યો.
આપના આ વિચારો - આદર્શો કાયમ માટે ટકે એવી પ્રભુને પ્રાર્થના. પણ ! આ તારા હાથમાં શું છે?” રમણીનો નાજુક હાથ પકડતાં કુમાર બોલ્યો. તેણી પણ આંખમાં આંખ મિલાવીને બોલી. “તમારે એનું શું કામ છે? એ તો મનનો જાદુગર છે.” એને ઠપકો આપું છું. એમ કહીને રમણી-સેના હસી પડી.
અરે ! જોઉં તો ખરો તારો જાદુગર ! એમ કહેતાં કુંવરે તેણીના હાથમાંથી પોતાની છબી લઈ લીધી. અને બોલ્યો. “હવે આ જડનું તારે શું પ્રયોજન છે? આ જીવતો-જાગતો જાદુગર તો તારી સામે છે. અને તે સ્વતઃ તો તને આધીન થયો છે. તારે જે ઠપકો આપવો હોય તે આપી શકે છે.” ઓહ! તો તો મારા ભાગ્યનો પાસો ફરી ગયો. સ્વામી ! એમ બોલતી કમલા તરૂવરને વેલડી વિંટાઇ જાય, તેમ કુમારને વિંટાઈ ગઈ. યુવરાજે પણ ઘણા દિવસથી કરમાયેલી લતાને પ્રેમઅમૃતથી સીંચી. નવપલ્લવિત કરી. તે દિવસ કમલસેનાના મંદિરે કુમારે વ્યતીત કર્યો. ૧૦ - કુમાર હવે પછી બંને નારીઓની સાથે ન્યાયપૂર્વક રહે છે. એક દિવસ અહીં તો બીજા દિવસે બીજીને ત્યાં વારાફરતી બંનેને સંતોષ• પમાડતો હતો. બંનેની સાથે સંસારનાં સુખ વિલસતાં, અને ન્યાયધર્મનું ઉત્સાહપૂર્વક પાલન કરતાં. કેટલોયે કાળ પાણીના પ્રવાહની જેમ વહી ગયાં. ૧૧ અવસર પામીને કુમારે પોતાના નાનાભાઈને વનની સઘળી વાત કહી. ધર્મ-અર્થ અને કામને અબાધિતપણે સાધતો કુમાર માતપિતાની ભક્તિ કરતો હતો. યુવરાજ આ રીતે પોતાના દિવસો સુખમાં વ્યતીત કરતા હતા. /૧૨
એક વરસ એક દિવસની જેમ તેનું વહી રહ્યું છે. હવે એક દિવસ પિતાની સાથે સભામાં યુવરાજ બેઠો છે. ત્યારે પ્રાતિહાર્ય આવીને બે હાથ જોડીને કુંવરને આ પ્રમાણે કહેવા લાગ્યો. ૧૩ તે
ઢાળ દશમી હું તો મોહી છું તમારા રૂપને રે લો..એ દેશી.). ઉત્તરાપંથના વાણીયા રે લો, જાતે સોદાગર જાણીયા રે લો; વાણિજ્ય હેતે આવીયા રે લો, અશ્વ રતન બહુ લાવીયા રે લો. II બારણે ઉભા તે ઘણી રે લો; વછે સાહેબ મલવા ભણી રે લો, કુંવર રજાએ પ્રવેશીયા રે લો, પ્રણમી સુખાસન બેસીયા રે લો. તેરા તે કહે અમ ઘરે મદુરા રે લો, મધ્યે તુરગ બહુ સુંદરા રે લો, એક તુરગ લક્ષણ ભર્યો રે લો, જ્યમ પવનસે સંચર્યો રે લો. Imall સાહેબને જોવા જિશ્યો રે લો, લાખ ફોજો મેં શોભ તિસ્યો રે લો; સાંભલી કુંવર તિહાં ગયો રે લો, દેખી તુરગ વિસ્મય થયો રે લો. જો
| SR No. | 005785 |
| Book Title | Dhammilkumar Ras |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jitkalpashreeji |
| Publisher | Devi Kamal Swadhyay Mandir |
| Publication Year | 2009 |
| Total Pages | 490 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 12 MB |