________________
સંસારી પણ નામ પોતાનું યાદ કદી ના કરતા, દુર્ઘટના સમ સંસારી જીવનને ભુલી જાતા, ધન, ૮૮
ઘણીવાર એક ફલેટમાં વહોરતા હોઈએ અને બાજુના ફલેટવાળા અમુક વસ્તુ ત્યાં જ લાવીને વહોરાવતા હોય છે. પણ એ બધુ અભ્યાēત જ ગણાય.
ર
એટલે આજે તો આજુબાજુના ઘરમાંથી લાવેલી ગોચરી અભ્યાહત દોષવાળી જ બની જતી હોવાથી એ વહોરી ન શકાય.
(ખ) બાજુના ઘરથી લાવેલું તો ન જ ચાલે. પણ ઘણીવાર એવું બને છે કે જે ઘરમાં વહોરતા હોઈએ ત્યાં પણ અભ્યાહૃત દોષ લાગતો હોય છે. સાધુ બહારની રૂમમાં ઉભો રહી વહોરતો હોય અને શ્રાવિકા અંદર રસોડામાંથી વસ્તુ લાવીને વહોરાવતી હોય એ વખતે રસોડાની દિવાલ વચ્ચે આવવાથી અંદર ગયેલ શ્રાવિકા નીચે ક્યાં ક્યાં પગ મૂકે છે ? વસ્તુઓ કયા કયા સ્થાનથી લાવે છે ? વગેરે કંઈ જ ન દેખાય, એટલે લવાતી વસ્તુ વગેરેમાં ઉપયોગ ન રહેતો હોવાથી આ અભ્યાહત દોષ ગણાય, સંયમીને ન કલ્પે.
ન
ક્યારેક સાધુ રસોડામાં વહોરતો હોય અને શ્રાવિકા અમુક વસ્તુ વહોરાવવા એ વસ્તુ લેવા બીજી રૂમમાં જાય. હવે ત્યાં તો સાધુનો ઉપયોગ ન રહેવાથી એ વસ્તુ અભ્યાહત બની જાય. ક્યારેક કેટલીક વસ્તુ રસોડામાં પડી હોય, કેટલીક બહાર ટેબલ ઉપર પડી હોય તો ત્યારે રસોડામાં વહોરતા સાધુને બહારની વસ્તુઓ વહોરાવવા બહેન બહાર નીકળી વસ્તુ રસોડામાં લાવે. અહીં પણ સાધુનો ઉપયોગ ન રહેતો હોવાથી અભ્યાહૃત દોષ લાગે.
આ બધા પ્રસંગોમાં સાધુ બહેનની પાછળ-પાછળ છેક રૂમમાં જાય.. તો એ બેહુદું લાગે, એટલે કાં તો એ વસ્તુ વહોરવા ના પાડી દેવી અથવા તે બહેનને આપણો આચાર સ્પષ્ટ શબ્દોમાં સમજાવી, એમની રજા લઈ એમની સાથે રૂમ-રસોડા વગેરેમાં જવું. આચાર જણાવ્યા બાદ કોઈ વાંધો ન આવે, છેવટે ગાઢ કારણે એ દોષ સેવવો પડે તો પ્રાયશ્ચિત્ત કરી લેવું.
(ગ) ઉપરના અભ્યાહત તો હજી નાના છે. પણ સાધુ માટે શ્રાવક કે શ્રાવિકા છેક ઉપાશ્રયમાં બધું લાવી વહોરાવે એ અતિ ભયંકર ઘટના છે. રે ! ચોમાસામાં ચાલુ ધીમા વરસાદે પણ સાધુ જો વાપરવું અત્યંત જરૂરી હોય તો જાતે ઘરોમાં ગોચરી વહોરવા જાય પણ ઉપાશ્રયમાં ગોચરી ન મંગાવે, તો પછી શિયાળા-ઉનાળામાં ભાઈ-બેનો ઉપાશ્રયમાં ગોચરી ૨ લાવી વહોરાવે એ તો ખૂબ જ ખોટું કહેવાય.
ર
આમાં શ્રાવકોનો દોષ જેટલો છે, એના કરતા વધારે દોષ સાધુઓનો છે. તેઓ આ રીતે લાવેલું વહોરે છે, રે ! સામેથી આવી રીતે લાવવાની પ્રેરણા કરે છે ત્યારે જ શ્રાવકો ઉપાશ્રયમાં ગોચરી લાવે છે.
જિનશાસન માટે કલંકભૂત એક પ્રવૃત્તિ સાંભળવા મળી કે સવાર-બપોર -સાંજ ત્રણ વીર વીર વીર વીર વીર અષ્ટપ્રવચન માતા ૭ (૮૮) વીર વીર વીર વીર વીર