________________
અભિમાની જેમ આપપ્રશંસા કરતા કદી ના થાકે, એમ મુનિવર નિજ પાપોને પણ કહેતા લેશ ન લાજે, ધન ૩૧
સેવનારાને મિથ્યાત્ત્વ જ લાગી જતું હોય તો “શાસ્ત્રકારોએ આવા મિથ્યાત્વીને ગુરુ તરીકે ગણવાની છૂટ આપી છે.” એમ માનવું પડે ને ?
(૧૪૮)ગુરુતત્વવિનિશ્ચયાદિ ગ્રંથોમાં ઉપાધ્યાયજીએ આગમોની સાક્ષી સાથે દર્શાવેલ છે કે મૂલગુણોના દોષો તરત જ ચારિત્ર હણે, અને ઉત્તરગુણોના દોષો લાંબા કાળે ચારિત્રને હણે.
આનો અર્થ એજ કે ઉત્તરગુણોના દોષો સેવવા માત્રથી તરત ચારિત્ર હણાઈ જ જાય એવો નિયમ નથી જ. અને તો પછી ઉ૫૨ના દોષો સેવનારાને સીધું મિથ્યાત્વ જ લાગી જાય તેવું શી રીતે મનાય ?
એટલે જ માત્ર અપવાદ માર્ગે જ નહિ, પણ પ્રમાદાદિથી પણ સેવાતા આ દોષોમાં મિથ્યાત્વ લાગી જ જવાની એકાન્ત પ્રરૂપણા શાસ્ત્ર વિરૂદ્ધ બન્યા વિના રહેતી નથી. તો એનો અર્થ એ ય નથી કે “એ ચારદોષો જે બતાવ્યા છે એ બધુ બોગસ છે.” આપણે અપેક્ષાઓ શોધવી પડે.
તે અપેક્ષા આવી હોઈ શકે.
(૧) આ બધા દોષો સેવવામાં એકાંતે આ ચાર દોષ લાગી જ જાય તેવું નહિ. પણ આ ચાર દોષો લાગવાની સંભાવના રહે છે. દા.ત. કાતરથી કપડું પાડવામાં ક્યારેક આંગળીમાં ય ચીરો પડવા રૂપ આત્મવિરાધનાની સંભાવના છે એટલે એ દર્શાવે. પણ એનો અર્થ એ નથી કે કપડું ફાડતા અવશ્ય આંગળી કપાઈ જવાદિ રૂપ આત્મવિરાધના થાય જ.
એમ આ દોષો સેવતા જો નિષ્ઠુરતા આવી જાય તો મિથ્યાત્વ આવી જવાની સંભાવના વી છે. માટે એ દર્શાવ્યું.
(૨) કોઈપણ વસ્તુમાં જો મોટો દોષ લાગવાની સંભાવના હોય, તો એ એક ટકા જેટલી સંભાવના હોય તોય એને આગળ કરીને, દર્શાવીને એ વસ્તુ છોડી-છોડાવી દેવાતી હોય છે. દા.ત. હાઈવે ઉપર દર વર્ષે સાધુ-સાધ્વીજીઓના ત્રણ-ચાર એક્સીડન્ટના પ્રસંગો બને છે. હવે ૧૦,૦૦૦ સાધુ-સાધ્વીજીઓ ૮ મહીના સરેરાશ ૫૦૦-૧૦૦૦ કી.મી.નો વિહાર કરતા હશે. એમાં માત્ર ત્રણ-ચાર-પાંચના એક્સીડન્ટ થયા. છતાં હવે એવું બોલાય છે કે “હાઈવે ના વિહારો છોડી દેવા સારા. એક્સીડન્ટનો ખૂબ ભય રહે છે.” ટકાવારી કાઢીએ તો માંડ એક ટકો એક્સીડન્ટ પણ નથી થયા, છતાં એનો ભય આગળ કરાય છે. કેમકે આ ૨ ઘણો મોટો ભય છે.
ઉતરાણમાં પતંગ ચગાવનારાઓમાં દર વર્ષે ૮-૧૦ વ્યક્તિ ક્યાંકથી પડી જઈને મરી જતી હશે. હવે લાખો-કરોડો પતંગ ચગાવનારાઓમાં માત્ર ૮-૧૦ પડવાના કિસ્સા
વીર વીર વીર વીર વીર અષ્ટપ્રવચન માતા ૦ (૨૪૯) વીર વીર વીર વીર વીર