________________
શિષ્યની ચોરી, પાપની ટોળી, જિનશાસનની હોળી, શિષ્યલાલસા દુર્ગતિદાયી, મોક્ષાર્થી મુનિ યજતા, ધન. ૮૯
સ્થાપનાદિ દોષવાળી વિગઈઓ પરઠવવાને બદલે વાપરવી વધુ ઉચિત છે. પણ આધાકર્મી૨ મિશ્ર વગેરે અવિશોધિકોટિ દોષવાળી વિગઈઓ તો પરઠવવી જ ઉચિત છે. કદાચ એમાં વી થોડીક વિરાધના થાય તોય એ ક્ષન્તવ્ય છે. પણ જો આ રીતે આધાકદિ વાપરવાની શરૂઆત થશે તો નિષ્ઠુરતા પેસવા દ્વારા ભાવવિરાધના થવાની અને તે બિલકુલ ચલાવી ન
શકાય.
જેઓ આધાકર્મી વાપરે જ છે, તેઓ પણ પુષ્ટકારણસર જ આધાકર્માદિ વાપરતા હોય તો તેઓ માટે આવી ભુલથી આધાકર્મી વહોરાયેલ વસ્તુ કારણ વિના વાપરવી યોગ્ય નથી જ. ઘણીવાર એવું બને છે કે કોઈ ગ્લાન માંદગી વગેરે કારણસર કોઈક વસ્તુ આધાકર્મી લેતો હોય. હવે માંડલીમાં બીજા કોઈ સાધુનું આધાકર્મી વધે કે ભુલથી આધાકર્મી આવી જાય તો સાધુઓ પેલા ગ્વાનને જ કહેતા હોય છે કે તમે તો આધાકર્મી લો જ છો તો આ વધેલું વાપરી
જાઓને !''
આ ઉચિત જણાતું નથી. એ ગ્લાન કારણસર આધાકર્મી વાપરે એનો અર્થ એવો તો નથી જ કે આવા નિષ્કારણના આધાકર્મી વાપરવામાં એને દોષ ન લાગે.
એટલે આવી મોટા દોષવાળી ગોચરી તો વિગઈ હોય તો પણ પરઠવવી ઉચિત છે. અને વિશોષિકોટિના દોષવાળી વિગઈઓ વધે, તો એ વાપરી જવી ઉચિત ભાસે છે.
વિગઈ વિનાની વસ્તુઓ સેવ, મમરા, રોટલી, ભાત વગેરે તો વિશોધિ કે અવિશોધિ કોઈપણ દોષવાળી હોય એ પરઠવી જ દેવી જોઈએ, કે જેથી દોષિત વસ્તુ વાપરવાના સંસ્કાર ન પડે.
જેઓ બિન્ધાસ્ત આધાકર્માદિ દોષવાળી ગોચરી પણ વાપરે છે, તેઓ માટે આ બધો ઉપદેશ નકામો જ બની રહેવાનો.
વર્તમાનકાળમાં સાધુ-સાધ્વીઓને સ્થંડિલ-માત્રુ પરઠવવાનો પ્રશ્ન ખૂબજ મુંઝવી રહ્યો છે. આપણે શાસ્રષ્ટિએ તો પારિષ્ઠાપનિકા સમિતિનું અનેક પ્રકારનું સ્વરૂપ નિહાળી લીધું. પણ હવે આ સ્થંડિલ માત્રુ પરઠવવા અંગે ખાસ વિચાર કરવાની જરૂર છે જ. ચાલો, હવે
એનો વિચાર કરીએ.
શ્રમણજીવનનું અત્યંત આવશ્યક જો કોઈ કર્તવ્ય હોય તો એ છે ષટ્કાયની રક્ષા ! પોતાના કારણે પ્રમાદથી એકેય જીવ ન મરી જાય એ માટેની કાળજી સંયમીએ ખૂબ ખૂબ રાખવાની છે. આપણે બધાં વાહનો વગેરેનો ઉપયોગ કરવાને બદલે ખુલ્લા પગે ચાલીને જ
વીર વીર વીર વીર વીર અષ્ટપ્રવચન માતા ૭ (૧૯) વીર વીર વીર વીર વીર છે