________________
ક્રોડમૂલ્યનું એક બિંદુ ચમકે નેત્રોમાં જેને, તે પશ્ચાત્તાપી મુનિવરને, મુક્તિવધુ પણ ખોળે, ધન. ૨૫
હા ! જિનશાસન ઉત્સર્ગ-અપવાદમય છે. એવા ગાઢ કારણોસર ગોચરીના દોષો સેવવા ત
જ પડે તો એમાં ચારિત્રનો નાશ નથી થતો. પણ શરુઆતમાં કારણસર સેવાતા દોષો પછી કારણ વિના ય કાયમી સેવાતા થઈ જાય, એનો પશ્ચાત્તાપ, ડંખ, પ્રાયશ્ચિત્ત વગેરે કશું જ ન થાય, જયણા વિના ગમે તેમ દોષો સેવાય તો એ અહિતકારી બન્યા વિના ન રહે એ ય નિશ્ચિત વાત છે.
કમસેકમ આધાકર્મી + મિશ્ર વગેરે જે અવિશોષિકોટિના મોટા દોષો છે, એ તો છોડી જ દેવા જોઈએ. અને આ કાળની દૃષ્ટિએ અભ્યાહ્નત દોષ કે જેમાં પુષ્કળ આસક્તિ પોષાવાની શક્યતા છે એ પણ છોડી દેવો જોઈએ.
આટલો સાપેક્ષભાવ કેળવાશે તોય ઘણું બચાશે.
એક દૃષ્ટાન્ત શાંતચિત્તે વિચારજો કે મેટાસીન-પેરાસીટેમોલ વગેરે ગોળીઓ કોઈપણ સાજા માણસો ખાતા નથી. એટલે આ બધી ગોળીઓ ન લેવી એ ઉત્સર્ગમાર્ગ છે.
જ્યારે સાજા માણસો માંદા પડે ત્યારે સ્વાસ્થ્ય મેળવવા અપવાદ માર્ગે ગોળી લે છે. પણ કોઈપણ ડાહ્યો માણસ આવી રીતે ગોળી લેવાનો અવસર આવે ત્યારે ખુશ તો થતો નથી જ. ઉલ્ટુ ઓછામાં ઓછી ગોળીથી પતતું હોય એવો જ પ્રયત્ન કરે અને જેવો રોગ મટી જાય કે બીજી સેકન્ડે જ ગોળી છોડી દે.
ડાહ્યા માણસોને માંદગીમાં આ બધી ગોળીઓ ખાવી ખૂબ ગમી હોય અને એટલે બેફામ ગોળીઓ ખાધી હોય કે માંદગી મટ્યા પછી પણ એ ગોળીઓ ખાવાની ચાલુ જ રાખી હોય એવું કદિ ક્યાંય સાંભળ્યું છે ખરું ?
‘માંદગી વિના લેવાતી આ ગોળીઓ નુકશાનકારી છે' એ વાત ડાહ્યા માણસો ખૂબ સારી ર રીતે સમજે જ છે.
ડાહ્યા માણસ જેવો સાધુ પણ કારણ વિના કદિય આ ગોળી જેવો આહાર/દોષિત આહાર ન જ વાપરે. જ્યારે છ કારણસર આહાર વાપરવાની જરૂર પડે, દોષિત આહાર વાપરવો ? પડે ત્યારે પણ જો એ ખરેખર ડાહ્યો હોય તો (૧) એ આહાર/દોષિત આહાર એટલો જ વાપરે કે જેટલાની એને જરૂર હોય. (૨) કારણ પૂર્ણ થાય કે બીજી જ પળથી એ સાધુ આહાર/દોષિત આહાર છોડી જ દે. કારણ સંપૂર્ણ થયા પછી આહાર/દોષિત આહાર કદિ ન ર વાપરે. (૩) એ ડાહ્યા સાધુને એ આહાર કે દોષિત આહાર ગમી જાય, સારા લાગી જાય એવુ કદિ ન બને.
જે સાધુ કારણસર દોષિત ગોચરી વાપરતી વખતે એમાં આસક્ત થાય,માંદગી વગેરે વીર વીર વીર વીરા વીર અષ્ટપ્રવચન માતા ૦ (૧૩૩) વીર વીર વીર વીર વીર