________________
અમદમાથાદિક દોષો, સૂમિથી આતમદર્શન કરતા હરતા કર્મના કોષો .
ઈના કોષોધન તે...૩૨
કામ-ધ-ઈષ્યો રસગારવ-મદમાયાદિક દ્રોને
''1'
'
ઈચ્છા બિલકુલ નહિ, પણ વડીલોની ઈચ્છા-આગ્રહથી એમને અમદાવાદ લાવવામાં આ આવ્યા. રીપોર્ટો કઢાવ્યા. અંતિમ શબ્દો સાંભળી એ સાધ્વીછંદ ચોંકી ઉઠ્યું.
- આ સાથેના પાંચ સહવર્તી સાધ્વીજીઓને વર્ષીતપના પારણા નજીકમાં જ હતા.
ગુરુણીને લાગ્યું કે “મારો જમણો હાથ ગયો.” | બધાને આઘાત અસહ્ય લાગ્યો. આંખમાંથી આંસુ પડ્યા વિના કંઈ રહે ? આ
તે વખતે જેને સમાધિ આપવાની જરૂર હતી એવા એ કેન્સરવાળા સાધ્વીજી : સામેથી ગુસણી અને ગુબેનોને આશ્વાસન આપતા.
તમે રડો નહિ, મને આરાધના કરાવો. તમે સમાધિમાં રહેશો તો મારી અને સમાધિ ટકશે...” - દિવસો વીતતા ગયા,
મોત નજીક આવતું ગયું. એ છેલ્લો દિન, છેલ્લી પળો !
ગુરુબેન બધા જ હાજર હતા. કેન્સરવાળા સાધ્વીજીની આસપાસ ખિન્ન વદને * ઊભા હતા. •
તમારી કંઈ અંતિમ ઈચ્છા છે ?... બોલો.” ગુરુબેનોએ ભરપૂર સ્નેહથી એ વાક્ય ઉચ્ચાર્યું. “હા છે, તમે પૂરી કરશો ?...” સાધ્વીજી બોલ્યા.
અવશ્ય... બોલો.” ગુરુબેનો એકી અવાજે બોલ્યા.
“તો સાંભળો. તમે સૌ પરસ્પર ખૂબ સ્નેહભાવથી રહેજો. કદી ઝઘડશો નહિ. બા એકબીજાની ભૂલો ગળી લેજો. ગુસ્સો કદી ન કરતા. જો તમે ઝઘડશો, ગુસ્સો કરશો, છે. તો આપણા ગુણીને કેટલો આઘાત લાગશે? શાસનની નિંદા કેટલી થશે ?
બોલો... મને આ વાતનું વચન આપશો ?” - ૧૦-૧૫ સેકંડના બાકી જીવનવાળા વિદ્વાન સાધ્વી બોલી રહ્યા.
હા, અમે વચન આપીએ છીએ કે...” સાધ્વીઓ બોલ્યા અને એ શ્રમણીએ પ્રાણ છોડી દીધા.
(ન કોઈ સ્વચિંતા ! ન કોઈ વેદનાની ફરિયાદ ! છેલ્લી સેકંડોમાં પણ શાસન | અને ઉપકારિણી ગુરુણીની ચિંતા ! કેવી સુંદર પ્રેરણા !
IIIT વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબી - (૪૦)
જm
