________________
બાવીસજિન નિર્વાણકાળે પણ માસક્ષપણતપારી, નિરાહાર બનવાની સાધના આહાર ત્યજી મનિ ધારી. ધન તે.... ૧૦૭
આ પ્રવચન શરુ થયું.
છે
અ
ન
၁၁။
ર
આ
મા
રા
WHI
આ
અ
ણ
၁။
ર
પ્રવચનહોલની આગલી હરોળમાં બેઠા હતા નવસારીસંઘના અગ્રણીઓ, ટ્રસ્ટીઓ.
અ
મા
રા
વચ્ચે સંગીતકારે એક ગીત ગાયું “ક્યારેં બનીશ હું સાચો રે સંત..”
પ્રવચન પાછું શરુ થયું.
. પણ આ શું ?
થોડીવારે મારા કાન ચમક્યા.
આ શું સંભળાય છે ?
અરે !
પ્રવચન કરતા કરતા પંન્યાસજીનો અવાજ અત્યંત આર્દ્ર કેમ બની ગયો ? નયનો ભીના કેમ થઈ ગયા ?
રામાયણનું પાત્રાલેખન કરતા પંન્યાસજી ભગવંતે અચાનક નવસારી તપોવનની વીતી ગયેલી દુર્ઘટનાને યાદ કરી સ્વદોષ દર્શન શરુ કરી દીધું હતું.
“હું સાધુ છતાંય તપોવન પ્રત્યે મમત્વ કરનારો ! ચિક્કાર આર્તધ્યાન કરનારો! ઉપવાસ પર ઉતરનારો ! હું હેવાન ! શેતાન !'
પૂ. પંન્યાસજી પોતાની જાતને ફિટકારી રહ્યા હતા. નવસારી તપોવન સંબંધી આખોય દોષનો ટોપલો જાણે પોતાના માથે ઓઢી લીધો.
પૂ.પંન્યાસજી પશ્ચાત્તાપભાવથી ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડી રહ્યા હતા. તેઓશ્રીના એક એક શબ્દોએ આખી પ્રવચન સભાને હલબલાવી નાંખી હતી. મારી આંખો પણ આ સાંભળી, જોઈને ચોધાર આંસુ વહાવી રહી.
“ઓ પૂજ્યવ૨ ! બસ કરો, બસ કરો ! હવે વધુ નથી સંભળાતું.” હૃદય બોલી રહ્યું.
અને ત્યાં જ સર્જાયો ચમત્કાર !
પૂ. પંન્યાસજીના તીવ્ર સ્વદોષદર્શને, હૈયામાંથી નીકળતા ઉદ્ગારોએ સામે જ બેઠેલા નવસારી તપોવનના જુના ટ્રસ્ટીના હૃદયને હચમચાવી દીધું. તે ભરસભામાં
5__$ % ^ & t
ણ
અ
રા
0000 5
આ
$ 5 o
ણ
ઉભા થઈ પૂ. પંન્યાસજી પાસે ‘મિચ્છામિ દુક્કડં' માંગતા બોલવા લાગ્યા
“ગુરુદેવ ! આપ તદ્દન નિર્દોષ છો. અમેજ ગુન્હેગાર છીએ. ગુરુદ્રોહી છીએ, ૨ પાપી છીએ. અમને ક્ષમા કરો... પ્રાયશ્ચિત્ત આપો...'
આખી સભા સ્તબ્ધ બનીને એ અભૂતપૂર્વ દૃશ્ય નિહાળી રહી.
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબી
(૧૬૦)
래리
આ
મા
રા
