________________
હંટર નેહી-સ્વજનને જાણી, સવેજીવ પર સ્નેહ ધરતી વૃતિ મુનિની વખાળી,
Aી તિ મુનિની વખાણી. ધનતે...૮૭
આતમધનના ચોર-લૂંટારું સ્નેહી-સ્વજ
અમને અંદાજ તો હતો જ કે ગચ્છાધિપતિશ્રી અંધારામાં વિહાર કરતા નથી, એટલે એમને આવતા વાર તો લાગશે જ....
અમે ૯ વાગે ગામને પાદરે પહોંચ્યા. પણ અમારી ધારણા કરતા પણ ઘણો સમય થવા છતાં તેઓશ્રી ન પધાર્યા. બન્યું એવું કે મુનિઓ માર્ગ ભૂલી ગયેલા...
અંતે ભરતાપમાં ૧૧ વાગે તેઓએ ગામમાં પ્રવેશ કર્યો. કાચા રસ્તે ૧૫-૨૦ | કિ.મી. ચાલીને આવેલા. એટલો કેટલો થાક, કેટલી તરસ લાગી હોય... એ તો ૨ કોઈપણ સમજી શકે.
ગચ્છાધિપતિશ્રી ઉપાશ્રયે પહોંચ્યા, અમે પણ વંદન કરવા ઉપાશ્રયે પહોંચ્યા. આ રા અમારા આશ્ચર્ય વચ્ચે પૂજ્યશ્રી ઉપાશ્રયે પહોંચી તરત જપ કરવા બેસી ગયા. ૫ ૧૫-૨૦ કિ.મી.નો વિહાર કરીને આવ્યા છે. વૈશાખ માસ છે. રાજસ્થાનની
ગરમી છે. ૧૧ વાગી ગયા છે.... શું પૂજ્યશ્રી પચ્ચ. નહિ પારે ? પાણી નહિ 3 કે વાપરે ?”
અમે વિચારમાં પડ્યા. પણ કંઈ બોલી ન શક્યા.' ત્યાં તો
મુખ્ય સાધુએ આચાર્યશ્રીને વિનંતિ કરી. “સાહેબજી ! આપ પચ્ચખાણ પારી ૩ પાણી તો વાપરી લો. આપશ્રીને ગઈકાલનો ચોવિહાર ઉપવાસ છે....”
અમે તો આ સાંભળી સ્તબ્ધ બની ગયા.
ગચ્છાધિપતિશ્રીએ જવાબ આપ્યો કે “મારે જપ બાકી છે, એ પૂરો ન થાય ત્યાં જ સુધી હું પચ્ચખાણ નહિ પારું..”
(ક્યારેક વૈશાખ-જેઠમાં અમદાવાદાદિ સ્થાનોમાં દસેક કિ.મી.નો વિહાર કરીને | આ કોઈક સ્થાને પહોંચીએ ત્યારે આપણને પાણી માટે કેવી તૃષા હોય છે... એ જ્યારે આ ણ અનુભવીએ ત્યારે જ આ પ્રસંગ યાદ કરશું તો એ મહાત્માના અદ્ભુત ગુણને સાચી ણ)
વંદના અર્પી શકશું.)
8
비애 2 베베리
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબી છે તે
