________________
તતી હાસ્યવિકથા ફોગટ શીદને કરતો ? ધન તે, ૬૭
રોપા
સમજુ શ્રાવક અનર્થદંડના પાપ કદી નહિ ,
કંયો . આ “શું કહું તમને ? દીક્ષાનાં દિવસે પણ મેં જે આનંદ નહિ અનુભવ્યો હોય તે આ
આનંદ હું આજે અનુભવી રહું છું. મારા માતા-પિતાએ પણ મને જે નથી આપ્યું, તે | ' મને આજે મળી ગયું છે. મારા સંયમજીવનની સાધનાનું ફળ મને આજે મળી ગયું છે.” |
એ સાધ્વીજીએ અટપટો જવાબ દીધો. “શું મળી ગયું આમને ?” એ જાણવાની મારી ઉત્કંઠા વધી. મેં પૂછ્યું “એવું તે તમને શું મળી ગયું? કહો તો ખરા.” આજે મને મારા ગુણીએ પોતાના હાથે મીઠાઈ ખવડાવી.” જવાબ મળ્યો. એમાં વળી નવું શું છે? ગુરુણી તો રોજ મીઠાઈ ખવડાવે જ છે !” મેં કહ્યું.
“અરે ખાવાની મીઠાઈ નહિ, લાફાની મીઠાઈ ! આજે ગુરુણીએ મને મારી ભૂલ બદલ લાફો માર્યો. એજ મારી મીઠાઈ !”
એમણે હસતા હસતા જવાબ આપ્યો. હું સાંભળી જ રહી.
ગુરુણીના લાફાના મારમાં પણ મીઠાઈના દર્શન કરનારા એ સાધ્વીજીના સમર્પણે # મારા અહંકારને સણસણતો તમાચો માર્યો હોય એવું મને લાગ્યું.
૨૩૫. આ રીતે પણ દોષનાશ થાય ખરો? (સાધ્વીજીના શબ્દોમાં ...) “સાધ્વીજી ! ખોટું ન લાગે તો એક વાત પૂછું?
તમારામાં આટલું જબરદસ્ત પરિવર્તન ! છે શી રીતે આવ્યું ? જે વર્ષોના પર્યાય પછી પણ ન આવે એ માત્ર ૨-૩ વર્ષના છે પર્યાયમાં જ..”
મેં એક સાધ્વીજીને ઉત્કંઠાભેર પ્રશ્ન પૂછ્યો. પ્રશ્ન પૂછવા પાછળ એક કારણ હતું.
એમની દીક્ષાના શરુઆતના વર્ષોમાં મેં એમને જોયા હતા, અનુભવ્યા હતા. અતિશય જીદી! અક્કડ-અલ્લડ ! ઉત્સાહ હીન ! નિસ્તેજ! નિરાશ ! મેં એમને જોયા ... હતા, અનુભવ્યા હતા.
TITUTI વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબી ૦ (૧૦૦) IIIIIIIIM
