________________
સાથી સંયમી છું હું સાધુ” આત્મપ્રશંસા પરની નિદા કરતા જીવનવિરાઉં. મારા
વ્યાખ્યાતા તપસી સ્વાધ્યાયી સંયમી છું,
અને આ રોજ બપોરે ચાર કી.મી. ચાલી વિજાપુર ગામમાં જાય, ગોચરી વહોરી વળી ચાર આ
કિ.મી. ચાલી રાતા મહાવીર પાછા ફરે. આમ રોજેરોજ આઠ આઠ કિ.મી. ના . ભરતડકાના વિહાર કરીને તેઓએ એ દિવસો પસાર કર્યા.
૬૭. શરીર ભલે ઘરડું થાય, આત્મા કદી ઘરડો થતો નથી ૪૯ વર્ષની ઉંમરે એમણે દીક્ષા લીધી ત્યારે તેઓ કુલ ૪૫ વર્ધમાનતપની ઓળી ગા|| કરી ચૂક્યા હતા. તબિયત બહુ સારી ન હોવા છતાં એ બેસણાથી ઓછું પચ્ચક્ખાણ ર
કદી ન કરતા અને પાંચતિથિ આયંબિલ કરતા. મ ૩૭ થી ૮૭ આ પચાસ વર્ષ દરમ્યાન એમણે પાંચતિથિ આંબિલ અને એ સિવાય મા એ બેસણા... આનાથી ઓછુ પચ્ચકખાણ કર્યું જ નથી.
એટલું જ નહિ, દીક્ષા પૂર્વે થયેલી ૪૫ ઓળીઓ પછી બીજી ૫૫ ઓળીઓ અહીં 8 આવીને પૂર્ણ કરી ૧૦૮ ઓળીના તપસ્વી પણ બની ચૂક્યા છે.
છતાં એ મહાત્માનો એવો ભાવ હતો કે “મેં ૪૫ ઓછી તો સંસારીપણામાં જે 8 રે કરેલી એટલે સાધુપણામાં તો મેં ૪૬ થી ૧00 ઓળી જ કરી છે. મારે તો સાધુપણામાં દર 3 જ ૧ થી ૧૦૦ ઓળી પૂર્ણ કરવી છે.” ૪ અને ૮૭ વર્ષની ઉંમર સુધીમાં તેઓ બીજી ૧ થી ૩૭ ઓળી કરી ચૂક્યા. આવી પાકટ વયોવૃદ્ધ ઉંમરે પણ એમનો પરિશ્રમ ચાલુ જ છે. .
કોણ કહે છે કે વૃદ્ધદશામાં આરાધનાઓ - તપશ્ચર્યાઓ ન થાય?
જો આત્મા દેઢ સંકલ્પ કરે તો એ જે ધારે તે બધું જ કરી શકે. - ૬૮. બાલમુનિ આખી જીંદગી લીલા શાક અને ફળો ત્યાગી શકે !
આજથી લગભગ ૪૪ વર્ષ પૂર્વે દીક્ષિત થયેલા એ બાલમુનિના જે વખતે I વડીદીક્ષાના જોગ પણ થયા ન હતા અને એ દાંડાની મર્યાદામાં બેસીને વાપરતા હતા, , એ વખતની આ વાત છે.
આચાર્યદેવ બાલમુનિને કેરીનો રસ વપરાવવા માટે કેરીના રસથી ભરેલી તપણી | લઈને સીધા જ દાંડાની અંદર પ્રવેશી ગયા.
પેલા બાલમુનિ તો ગભરાઈ ગયા.
“ગુરુદેવ ! મારું તો પેટ ભરાઈ ગયું છે. હવે આ મારી માંડલીમાં આવેલો રસ, INITIATI વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબી - (૧૦૪) જગજી
