________________
९ स्थानकाध्ययने महापभचरितं ६९३ सूत्रम्
श्री स्थानाङ्ग सूत्र सानुवाद भाग २ नवण्हं मासागं बहुपडिपुण्णाणं अद्धट्ठमाण य रातिंदियाणं वीतिक्तताणं सुकुमालपाणिपातं अहीणपडिपुत्रपंचेंदियसरीरं लक्खणवंजणजाव सुरूवं दारगं पयाहिती । जं रयणि च णं से दारगे पयाहिती तं रयणिं च णं सतदुवारे णगरे सब्भंतरबाहिरए भारग्गसो य कुंभग्गसो त पउमवासे त रयणवासे त वासिहिति । तए णं तस्स दारगस्स अम्मापियरो एक्कारसमे दिवसे वइक्कंते जाव बारसाहे दिवसे अयमेतारुवं गोण्णं गुणनिष्फण्णं नामधिज्ज कार्हिति । जम्हा णं अम्हमिणंसि दारगंसि जातंसि समाणंसि सतदुवारे नगरे सब्भितरबाहिरए भारग्गसो य कुंभग्गसो य पउमवासे य रतणवासे य वासे वुढे तं होऊ णमम्हमिमस्स दारगस्स नामधिज्जं महापउमे महापउमे, तए णं तस्स दारगस्स अम्मापियरो नामधिज्जं कार्हिति-महापउमाती । तए णं महापउमं दारगं अम्मापितरो सातिरेगं अट्ठवासजातगं जाणित्ता महता महता रायाभिसेएणं अभिसिंचिहिंति, से णं तत्थ राया भविस्सति महता हिमवंत-महंतमलयमंदर० रायवात्तो जाव रज्जं पसासेमाणे विहरिस्सति । तते णं तस्स महापउमस्स रनो अन्नदा कताइ दो देवा महिड्डिया जाव महेसक्खा सेणाकम्मं काहिंति, तंजहा-पुनभद्दते, माणिभद्दते ता तते णं सतदुवारे नगरे बहवे रातीसर-तलवर-माडंबित-कोडुबित-इब्भ-सेट्टि-सेणावतिसत्थवाहप्पभितयो अन्नमन्नं सद्दावेहिंति एवं वतिस्संति जम्हा णं देवाणुप्पिया ! अम्हं महापउमस्स रन्नो दो देवा महिडिया जाव महेसक्खा सेनाकम्मं करेंति, तंजहा-पुनभद्दे त माणिभद्दे य, तं होऊ णमम्हं देवाणुप्पिया! महापउमस्स रन्नो दोच्चे वि नामधेज्जे देवसेणे देवसेणे । तते णं तस्स महापउमस्सरण्णो दोच्चे वि नामधेज्जे भविस्सइ देवसेणाती देवसेणाती। तते णं तस्स देवसेणस्स रन्नो अन्नता कताती सेयसंखतलविमलसन्निकासे चउद्दते हस्थिरतणे समुप्पज्जिहिति । तए णं से देवसेणे राया तं सेयं संखतलविमलसन्निकासंचउइंतहत्थिरतणं दुरूढे समाणे सतदुवारं नगरं मज्झमझेणं अभिक्खणं अभिक्खणं अतिज्जातिहि य णिज्जाइहि य, तते णं सतदुवारे णगरे बहवे रातीसरतलवरजाव अन्नमन्नं सद्दावेहिं सद्दावेहिं एवं वतिस्संति-जम्हा णं देवाणुप्पिया! अम्हं देवसेणस्सरण्णो सेते संखतलविमलसन्निकासे चउदंते हत्थिरतणे समुप्पन्ने तं होउ णंअम्हं देवाणुप्पिया! देवसेणस्स रनो तच्चे वि नामधेज्जे विमलवाहणे विमलवाहणे, तते णं तस्स देवसेणस्स रनो तच्चे वि पमधेज्जे भविस्सति विमलवाहणाती विमलवाहणाती । तते णं से विमलवाहणे राया तीसं वासाई अगारवासमझे वसित्ता अम्मापितीहिं देवत्तं गतेहिं गुरुमहत्तरतेहिं अब्भणुनाते समणो उदुम्मि सरते संबुद्धे अणुत्तरे मोक्खमग्गे पुणरवि लोगंतितेहिं जीयकप्पितेहिं देवेहिं ताहिं इवाहि कंताहिं पियाहि मणुन्नाहि मणामाहिं उरालाहि कल्लाणार्हि सिवाहि धन्नाहिं मंगल्लाहिं सस्सिरीयाहिं वग्गूर्हि अभिणंदिज्जमाणे य अभि-थुव्वमाणे य बहिया सुभूमिभागे उज्जाणे एगं देवदूसमादाय मुंडे भवित्ता अगारओ अणगारियं पव्वयाहिति, तस्स णं भगवंतस्स साइरेगाई दुवालस वासाई निच्चं वोसट्टकाए चियत्तदेहे जे केई उवसग्गा उप्पज्जति तंजहा-दिव्वा वा माणुसा वा तिरिक्खजोणिया वा ते उप्पने सम्मं सहिस्सति खमिस्सति तितिक्खिस्सति अहियासिस्सति । तए णं से भगवं इस्यिासमिए भासासमिए जाव गुत्तबंभयारि अममे अकिंचणे छिन्नगंथे निरुवलेवे कंसपाती इव मुक्कतोए जहा भावणाए जाव सुहुयहुयासणे विव तेयसा जलंते ।। कसे संखे जीवे, गगणे वाते य सारए सलिले । पुक्खरपत्ते कुम्मे, विहगे खग्गे य भारुंडे ।।१।। कुंजर वसभे सीहे, नगराया चेव सागरमखोभे । चंदे सूरे कणगे, वसुंधरा चेव सुहयहुते ॥२॥
•
285