________________
૪૩૦
શ્રી મહાવીરચરિત્ર.
સમીપે પ્રત્રજ્યા લેવા ઈચ્છું છું. ' ત્યારે તેઓએ કહ્યું કે હે પુત્ર! યોવનના આરંભ વિષમ છે, કામદેવના ખાણુના પ્રહાર દુઃખે કરીને રક્ષણ (સહન) કરી શકાય તેવા છે, વિષયેની સન્મુખ થતા ઇંદ્રિયરૂપી અા પકડી શકાય તેવા નથી, સુંદર સ્રોજનાના વિલાસે માડુને આપનારા છે, પ્રત્રજ્યાનુ પાલન કરવું અતિ દુષ્કર છે અને પરિષહેા અત્યંત દુઃખે કરીને સહન કરી શકાય તેવા છે; તેથી હે પુત્ર! કેટલાક દિવસા તું રાહ જો.” તે સાંભળી મેઘકુમારે કહ્યું કે-“ હે માતા-પિતા ! આયુષ્યનેા વિલાસ વીજળીના વિલાસ જેવા ચંચળ છે, યુવાવસ્થા શરદઋતુમાં પર્વતની નદીના જળના વેગ જેવું ચપળ છે, રાજય લક્ષ્મી મન્મત્ત સ્રીના કટાક્ષ જેવી ક્ષણુભર છે, યજ્ઞના આર ંભની જેવા ઇષ્ટજનના સયેગા દેખાતા ઘણુા 'વિપ્રયાગવાળા છે, તેથી હવે ગૃહનિવાસે કરીને યુ”. તમે સર્વોથા પ્રકારે ધર્મમાં વિઘ્ન ન કરો.” આ પ્રમાણે તેણે કહ્યું ત્યારે માતાપિતાએ મહાકષ્ટથી તેને અનુજ્ઞા આપી. ત્યારપછી મોટા વૈભવના સમુદાયવડે તેણે ભગવાનની સમીપે પ્રવ્રજ્યા ગ્રહણ કરી. તેને દીક્ષા ગ્રહણુ કરતા જોઈને ખીજા ઘણા રાજપુત્રા, શ્રેષ્ઠીપુત્રા અને સેનાપતિના પુત્રાએ પણ સંસાર ઉપર વૈરાગ્ય ઉત્પન્ન થવાથી દીક્ષા ગ્રહણ કરી.
હવે પરિસàાનું દુઃસહપણું હોવાથી અને ચિત્તવૃત્તિનું ચંચળપણુ હાવાથી તે મેઘકુમાર સાધુ અનુક્રમે પહેલી રાત્રિએ જ સૂતા હતા ત્યારે પ્રવેશ કરતા અને બહાર નીકળતા મુનિઓના ચરણુ અથડાવાથી તેની નિદ્રા જતી રહી, તેથી કરીને તેનું મન પ્રત્રજ્યાના ત્યાગ કરવાની સન્મુખ થયું, અને કાઇપણ પ્રકારે આ ધ્યાન કરતા તેની રાત્રિ મહાદુ:ખે કરીને વ્યતીત થઇ. પછી સૂર્યમંડળના ઉદય થયા ત્યારે જેનું મુખ ગ્લાનિ પામ્યું હતુ. એવા તે મેઘકુમાર સાધુ તે સ્થાનથી ઉઠીને પ્રત્રજ્યાના ત્યાગ કરવાની ઈચ્છાથી ભગવાનની સમીપે ગયે.
હવે કેવળજ્ઞાનવડે તે મેઘકુમાર સાધુનું લગ્ન થયેલું મન જાણીને જિનેશ્વરે તેને મધુર વાણીવડે આ પ્રમાણે કહ્યું- હે દેવાનુપ્રિય ! કેમ તું સયમના ચાંગમાં ભંગને વહન કરે છે? પાતે જ અનુભવેલા પૂર્વ ભવન શુ તને નથી સાંભરતા ? આ ભવની પહેલા ત્રીજા ભવે વણ્યમાં હાથી હતા. ત્યાં ચાતરફ પ્રસરતા વનના અગ્નિવડે તાપ પામ્યા અને અત્યંત તૃષાતુર
*
થયા તેથી જળ પીવા માટે ૧ બ્રાહ્મણાના મેગવાળા યજ્ઞ અને વિયેગાળા શ્ર્વસૃજનના સ’ગ.
સ
એક
એક
અગે
સા