________________
શ્રી મહાવીરચરિત્ર.
મૂકે. તે ત્યાંથી નાસીને તે જ ચેરપલ્લીમાં ગયે કે જ્યાં તે ચાર ને નવાણું ચેરો રહેલા હતા. હવે તે છોકરી પણ યુવાવસ્થા પામ્યા પહેલાં જ શીલ રહિત થઈ, સ્વછંદપણે ભમતી ભમતી કઈક બીજે ગામ ગઈ ત્યાં એકદા તે ચરોએ આવીને તે ગામ લંચ્યું અને તે છોકરીને પણ ગ્રહણ કરી. પછી તે સ્ત્રી સવેની (પાંચસે ચેરની) ભાર્યા થઈ. એકદા તે ચરેને વિચાર થયે કે “અહો ! આ બિચારી હંમેશાં આપણું આટલા બધાની શરીરચેષ્ટા કરતી ક્ષયને પામશે, તેથી જે અન્ય–બીજી પ્રાપ્ત થાય તે આને કાંઈક વિસામે થાય.” એમ વિચારીને એકદા તેઓએ બીજી આણી. જે વખતથી આણી તે જ વખતથી પહેલી સ્ત્રીનું મન ઈર્ષારૂપી શલ્યવડે. ભેદાયું, તેથી તેણને મારી નાંખવા માટે છિદ્ર જેવા લાગી. પછી એકદા તે શેરો બીજા કેઈ ગામને લુંટવા માટે દેડ્યા ( ગયા છે ત્યારે તેણીએ જાણ્યું કે-“આ " અવસર ઠીક આવે છે, તેથી આને વિનાશ કરૂં.” એમ વિચારીને તે તેણીને કૂવાને કાંઠે લઈ ગઈ અને તેણીને કહ્યું કે “ હે ભદ્ર! જે આ કુવામાં કાંઈક દેખાય છે.” ત્યારે તે પણ શંકા રહિતપણે જેવા લાગી તેવામાં તેણીએ તેણીને તેમાં જ નાંખી દીધી. પછી તે ચેર આવ્યા અને તેણીને વૃત્તાંત પૂછયે ત્યારે તે બોલી કે-“ પિતાની ભાર્યાની કેમ તમે સારસંભાળ રાખતા નથી. મને શી ખબર?” તે સાંભળી તેઓએ જોયું કે-“ આણે જ મારી નાંખી છે.” ત્યારપછી તે બ્રાહ્મણપુત્રના મનમાં તર્ક થયે કે-“ આવા પ્રકારના શીલવડે અવશ્ય આ તે જ મારી પાપકર્મવાળી બહેન સંભવે છે, અને અહીં સમીપે ભગવાન મહાવીર સ્વામી સર્વજ્ઞ અને સર્વદશી વર્તે છે એમ સંભળાય છે, તેથી તેમની પાસે જઈને હું પૂછું.” એમ વિચારીને તે અહીં આવ્યું અને લજજાને લીધે તે મનથી જ પૂછવા લાગે ત્યારે મેં તેને કહ્યું કે-હે દેવાનુપ્રિય ! તું વચને કરીને પૂછ. ત્યારે તેણે “જે તે હતી તે જ તે છે?” એમ પૂછ્યું. મેં પણ “તે જ તે તારી બહેન છે” એમ કહ્યું.
આ પ્રમાણે હે ગૌતમ! આવા પ્રકારની વિટંબનાના સમૂહના મૂળ ઘરરૂપ વિષયે મનુષ્યોને વિષની જેવા વિષમ વિપાકને આપે છે. એક ક્ષણિક સુખને આપનારા અને સંસારસમૂહને વધારમાં અશુભનિધિ સમાન ભેગને માટે થઈને મુગ્ધજને યેગ્ય-અયોગ્યને જોતા નથી. આશ્ચર્ય છે કે-રાગાંધ પુરૂષ પરમાર્થને જાણ્યા વિના જ જે વાસ્તવિક સાક્ષાત્ વસ્તુ છે, તેને મૂકીને જે વાસ્તવિક નથી તેને ધારી બેસે છે. (અંગીકાર કરે છે.) તે આ પ્રમાણે સ્ત્રીને અધણ વાસ્તવિક રીતે તે માંસના લેશવડે જ