________________
સપ્તમ પ્રસ્તાવ-વીરપ્રભુના અભિગ્રહનું પૂર્ણ થવું.
૩૫૯ આ એ મહામુનિને બહુ જ અયુક્ત છે” એમ ભાવતી, શેકથી ગદ્ગદ્ ગિરા થતાં લોચનમાંથી બાષ્પધારા પડતાં આકુળ થવી તે કહેવા લાગી કે
હે ભગવનજો કે આ અગ્ય છે તથાપિ હું અભાગણના અનુગ્રહાથે બાકળાનું ભજન સ્વીકારે. ત્યારે ભગવંતે પણું ધીર હૃદચથી સમગ્ર અભિગ્રહની વિશુદ્ધિ જોઈ પિતાનું કરપાત્ર પ્રસર્યું. ત્યાં ચંદનાએ પણ નિબિડ સાંકળથી જડેલ એક ચરણ મહાકટે બારણાની બહાર અને એક ભવનની અંદર રાખી સુપડામાંથી અડદના બાકળા પ્રભુને પ્રતિલાલ્યા. એવામાં જગગુરૂને માટે અભિગ્રહ પૂર્ણ થતાં સંતુષ્ટ થઈ ગગનતળે ઉતરેલા ચતુર્વિધ દેએ દુંદુભિ વગાડી, પારિજાત-મંજરીયુક્ત અને ગુંજારવ કરતાં મરીએથી વ્યાસ પુષ્પવૃષ્ટિ કરી, ગંદક વરસાવ્યું, સાડીબાર કેટી સુવર્ણની વૃષ્ટિ થઈ, માનિનીઓ મંદ મદ રાસડા ગાવા લાગી, સુગંધી પવન વાવા લાગે અને સર્વત્ર જય જયારવ પ્રગટ થયે. તેમ જ વળી ચોતરફ મળતા નગરજનો હર્ષથી કોલાહલ મચાવી મૂકતા, તરૂણીઓ નાચતી, વાજીંત્રો વાગતા, પ્રતિક્ષણે હર્ષ પામતા દેવતાઓ ત્રિપદી પછાડતા થતા નિનાદથી આકાશને ભરી દેતા, મંગલ ગાવી દેવાંગનાઓ દિગંતને શેલાવતી, એમ પ્રભુના પારણે કેવળ તે જ નગરી હર્ષિત ન થઈ પરંતુ પાતાલ અને સ્વર્ગ પણ અધિકાધિક રંજિત થયા. એ પ્રમાણે પરમ પ્રદ પ્રસરતાં લાગવતના પારણાને વૃત્તાંત જાણું શતાનીક રાજા પ્રધાન અને પીરજને તથા અંત:પુર સહિત હાથણી પર આરૂઢ થઈને ત્યાં હાજર થયા તેમજ અમાત્ય પણ ભાર્યા સહિત શેઠના ઘરે આવ્યા. અને વક્ષસ્થળે લટકતા હારથી શોભાયમાન, માથે માણિજ્યના મુગટથી દેદીપ્યમાન તથા કંકણ અને બાજુબંધ પ્રમુખ આભૂષણેથી પ્રકાશતો પુરંદર પણ ત્યાં આવી પહોંચે. તે ચંદનાને પ્રથમથી જ દેવતાના પ્રભાવે પ્રવર કેશપાશ પ્રગટ થયે અને લોખંડની સાંકળ સુવર્ણવા નપુરરૂપ બની ગઈ તેમજ બીજા પણ હાર, અર્થહાર, કટીસૂત્ર, કડા, કુંડલ, તિલક પ્રમુખ અલંકારથી તેણનું સમસ્ત શરીર અલંકૃત થઈ ગયું. તે " એવામાં દધિવાહન રાજાને સંપુલ નામે કંચુકી કે જેને શતાનીક રાજા પૂર્વે બાંધીને લઈ આવ્યું હતું તે તત્કાલ વસુમતીને જોતાં એળખી, પૂર્વ સુચરિત્ર યાદ આવતાં તેણીના પગે પડી, પિકાર કરતાં રેવા લાગ્યો. ત્યારે રાજાએ મધુર વચનથી આશ્વાસન આપતાં કેતૂહળથી તેને પૂછયું કે“હે ભદ્ર ! તું શા કારણે એના પગે પડી તરત જ ભારે શેકમાં આવીને રિયે ?” તે બોલ્ય–દેવ ચંપાના રાજા દધિવાહનની પટરાણું ધારિ