________________
ન
૧૮૨
શ્રી મહાવીરચરિત્ર. આજ્ઞા” એમ કહી તે વચન સવિનય સ્વીકારી તે પુરૂષે નગરમાં ગયા અને રાજાની આજ્ઞા પ્રમાણે બધું તૈયાર કરાવ્યું. જ્યાં હર્ષથી નૃત્ય કરતી તરૂણીની કરાંગુલિથકી મુદ્રિકાઓ નીચે પડી જાય છે, અગ્નિ-જવાળામાં શાંતિ–નિમિત્તે
જ્યાં ધૃત અને મધ સિંચન થઈ રહ્યાં છે, ધનલાભનિમિત્તે જ્યાં યાચક લેકે કેલાહલ કરી રહ્યાં છે, જે સાંભળતાં રાજપુરૂષ દે આવીને જ્યાં ધનદાન આપી રહ્યા છે, દ્રવ્યદાનથી ખાલી કરેલા નિધાન-ભંડારમાં જ્યાં દેવતાઓ સુવર્ણ ભરી રહ્યા છે, જ્યાં સુવર્ણના પુંજ સમાન પીત ઘણી રેશમી ધ્વજાઓ શોભી રહી છે, રમણીય મહીતલ પર આલેખવામાં આવેલ હજારે પ્રશસ્ત સ્વસ્તિકે જ્યાં વિરાજમાન છે, સારા વેશથી શોભતા પ્રવર નગરજને જ્યાં મંગળ ગાઈ રહ્યા છે, મંગળ ગાવામાં તત્પર પૂરેહતે દેવપૂજાને પ્રારંભ કરી રહ્યા છે, પૂજાબલિ નાખતાં જ્યાં બધા પક્ષિગણને સંતુષ્ટ કરવામાં આવેલ છે, વસુંધરાને ભારે વૈભવ જ્યાં કલ્પનાતીત ઉછળી રહેલ છે, વધ-બંધથી મુકત થયેલા લેકે જ્યાં શાંતિથી વિલાસ કરી રહ્યા છે, કુળવૃદ્ધાઓ ઉલ્લાસથી જ્યાં રાસડા–ગીત ગાઈ રહી છે, સંગીતમાં વિચક્ષણ જનના સુસ્વરવડે જ્યાં દિગત પૂરાઈ રહેલ છે, એ પ્રમાણે જિન-જન્મમહોત્સવમાં કુંડગ્રામ નગર બાહ્યા અને અત્યંતર સભ્યપ્રકારે દેવનગરના જેવું શોભાયમાન થઈ રહ્યું. .
એમ પરમ મહોત્સવ પ્રવર્તતા સિદ્ધાર્થ રાજા સ્નાન કરી, અલંકાર તથા મહાકીમતી પ્રવર વસ્ત્ર પહેરી રાજસભામાં આવ્યું. એટલે મંત્રી, સામંત, શ્રેણી પ્રમુખ વિશિષ્ટ જ બધા આવી, પગે પીને કહેવા લાગ્યા કે “હે દેવ ! વિજય, ધનાગમ, રાજ્ય-વિસ્તાર અને શરીર આરોગ્યવડે તમને વધાવીએ છીએ, કે જેમને ત્રિભુવનમાં એક મુગટ સમાન તથા પોતાના કુલાકાંશમાં મૃગાંકચંદ્ર સમાન એ આ પુત્ર જન્મે.” એમ કહી તેમણે પ્રવર હસ્તી, અશ્વ, રત્ન પ્રમુખ ભેટ આપ્યાં, એટલે રાજાએ પણ પુષ્પ, વસ્ત્ર, ગંધ, અલંકારાદિકથી તેમને સંતેષ પમાડ, સ્વસ્થાને વિસર્જન કર્યા. એવામાં ક્ષણવાર પછી કંઈક પ્રસંગને લઈને પુત્રને જેવાને ઉત્સુક બનેલ રાજા સભામાંથી ઉઠ્યો અને મણિથી જડેલ જમીન પર જ્યાં રંગ-બેરંગી સ્વસ્તિક આલેખાઈ રહ્યાં છે, દ્વાર પર
જ્યાં રક્ષા-પુરૂષ સ્થાપવામાં આવેલ છે, મહામુશળ અને ઘાંસરી જયાં મૂકવામાં આવેલ છે તથા વિવિધ રક્ષા–પરિક્ષેપવડે જે સશ્રીક-શોભાયમાન છે એવા જિનના જન્મ-ભવનમાં તે ગયે. ત્યાં જાણે રત્નસમૂહ હોય, શરદઋતુને જાણે સૂર્ય હોય તથા જાણે એકત્ર થયેલ સર્વ તેજ:પુંજ હોય તેમ મંદિરના આત્યંતર ભાગને ઉદ્યોતિત કરનાર જિનેશ્વરને તેણે જોયા. તેને જોતાં રાજા ચિંતવવા લાગ્યો કે–અહે! પ્રથમ દિવસે જન્મ પામેલાની પણ આવી અપૂર્વ શરીરકાંતિ, અસાધારણ રૂપસંપત્તિ, અચિંતનીય લાવણ્ય ! અમેય અને અભન સૌભાગ્ય ! તેથી મારું કુળ સવર્થ પુણ્ય-મકર્ષવડે અધિક છે કે જ્યાં આવું