________________
બહાર રખડનારને પોતાના સંતાનો મરે છે કે જીવે છે તેની કોઈ ચિંતા રહેતી નથી, તેમ આવા સંસારરસિક જીવને આત્માના ગુણો હણાય છે કે જળવાય છે તેની કોઈ ચિંતા રહેતી નથી.
એટલે તેને આત્માના સ્વભાવનું મુદ્દલ સંવેદન થતું નથી. . જેનું સંવેદન થવું જોઈએ તેનું સંવેદન ન થાય અને ન થવું જોઇએ તે સંસારનું સંવેદન જેને થાય તે ભવાભિનંદી જીવ ” અવેદ્ય-સંવેદ્ય પદવાળો હોય.
ભવાભિનંદી જીવના આ અવેદ્ય-સંવેદ્યપદને પૂજ્યપાદે વજ જેવું અભેદ્ય કહ્યું છે.
વજના પરમાણુઓમાં મૃદુતા માટે લવલેશ અવકાશખાલી જગ્યા હોતી નથી તેમ આ પદવાળા જીવમાં - આત્મભાવનો મુદ્દલ સ્પર્શ હોતો નથી. પરિણતિ હોતી નથી - અનુભૂતિ હોતી નથી. હોય છે માત્ર સંસારરસિકતા, સઘળું સુખ સંસારમાં છે એવી દૃઢ માન્યતા.
- મિથ્યા આ સમજ જીવને ક્યારેય સ્વ-ઘરને યાદ કરવા દેતી નથી. પર-ઘરથી પાછો પડવા દેતી નથી.
ભવાભિનંદી જીવ કેવો હોય તે નીચેની ગાથા કહે છે : લોભી, કૃપણ, દયામણો જી,
માયી, મચ્છર, ઠાણ; ભવાભિનંદી ભય ભર્યો છે, અફલ-આરંભ અયાણ.
મન. ૯
૭૬
............................... આઠ દૃષ્ટિની સઝાય
••••••
