________________
દારુણ એવી કર્મગ્રંથિને શુભ ભાવ વડે ભેદી નાંખીને કદાચિત કોઈ જ તે દર્શનને પામે છે.
હીરાને તોડવો ને તોડીને ચપટીમાં ચોળવો એ બે કામ જેટલાં અઘરા છે, તેના કરતાં વધુ અઘરા કામ દર્શનમોહનો નાશ કરવો અને ગ્રંથિનો ભેદ કરવો તે છે.
દર્શનમોહનું આવરણ જીવને સાચું દર્શન થવા દેતું નથી. બ્રાંતદર્શનમાં ભરમાવે છે.
મૃગજળને જળ માનવું-જોવું તે ભ્રાંતદર્શન. તેમ જ પદાર્થમાં જીવને સુખ આપવાની યોગ્યતાં નથી તેને સુખ માટે સેવવો તે ભ્રાંતદર્શનનું પરિણામ છે.
તાત્પર્ય કે દુઃખરૂપ સંસારને સુખરૂપ જોવો તે બ્રાંતદર્શન છે, મિથ્યાદર્શન છે. - અતત્ત્વના રાગની અને તત્ત્વના ષની અતિશય ચીકાશવાળી જે ગાંઠ આત્મામાં પડી ગયેલી છે તેને પ્રશસ્ત, શુભ ભાવના સતત સેવનપૂર્વકની સક્રિયામાં વજ-હથોડા વડે એ જ તોડી શકાય તેમ છે.
આ ગાંઠ આત્માને ગાંઠતી નથી. આત્માના હીરાને સંસારના કીચડમાં રગદોળતી રહે છે. વિષય-કષાયનાં વિષ પાતી રહે છે.
આ ગાંઠને ભેદવા માટે અપૂર્વ શૂરાતન જોઇએ, અપૂર્વ
ચોથી દીપ્રાદેષ્ટિની સજઝાય.
...... ૭૩ |
