________________
આપણા જીવનમાં નિહ જાગે તો બાજી હારી જઇશું. જંતુવત્ જીવનમાં ગાઢ અંધકારમાં ધકેલાઇ જઇશું. પાંદડા જેવું પરાધીન અને ચંચળ જીવન આપણું હશે કે જેમાંથી બહાર નીકળવા માટે આપણે અબજો વર્ષો સુધી અકામ નિર્જરા કરવી પડશે.
માટે વધુ નહિ તો રોજના ૨૪ કલાકમાંથી ૨૪ મિનિટ તો આત્માને જ સોંપી દેવી જોઇએ. તે ગાળામાં આત્માને જ કામ કરવા દેવું જોઇએ. આપણે સાક્ષીભાવે તે જોવું જોઇએ.
અનુભવ કરે છે કે, આ રીતે જીવનમાં આત્મા ઝળહળતો થાય છે. તેનું પ્રગટ બળ વર્તાય છે. તેના સ્વભાવનો અનુભવ થાય છે. અપૂર્વ શાંતિનો અનુભવ થાય છે.
પરાષ્ટિનો કરી સંકલ્પ, ક્ષણ-ક્ષણ ગાળું આત્મામાં.' તો આત્મામાં ઘર કરીને રહેલા રાગદ્વેષરૂપી સંસારને વિદાય લીધે જ છૂટકો.
ખર્ચેલા સમયનું શ્રેષ્ઠમાં શ્રેષ્ઠ વળતર, આત્મા જ આપી શકે છે, પણ જો આત્મામાં આત્મા માટે ખર્ચાતો હોય - તો. વિષ્ટા ગૂંથતા ભુંડ અને પુદ્ગલ સંગે રાચતા માણસ એ બંનેમાં તાત્ત્વિક દૃષ્ટિએ કોઇ તફાવત નથી.
તાત્પર્ય કે આપણે રાજરાજેશ્વર ચેતનરાજના ઉપાસક બનીને પરમાત્મપદના ખેલી બનવું જ જોઇએ. તેમાં જ જીવનની સાર્થકતા છે.
આઠમી પરાષ્ટિની સજ્ઝાય
૧૭૧
