________________
શ્રી તીર્થકર ભગવંતો અગ્લાનપણે દેશના આપતા હોય છે. એ આગમવચનનું તાત્પર્ય એ છે કે દેશના આપવાના અહંકારથી પર રહીને દેશના આપવા દ્વારા તેઓશ્રી તીર્થકર નામકર્મને વેદે છે. ઉદયમાં આવેલું કર્મ વેદાય છે ત્યારે જ ભવસ્થિતિનો અંત આવે છે.
શ્રી તીર્થંકરદેવો આ વેદન પણ અગ્લાનપણે કરે છે. આત્મસ્વભાવમાં રહીને કરે છે.
આ ગાથા મુખ્યત્વે દેશનાના પરમાર્થ તરફ અંગુલિનિર્દેશ કરે છે. એટલે તે જ મુદ્દાને કેન્દ્રમાં રાખીને આપણે વિચારવાનું એ છે કે, પાત્રની પાત્રતાના ભેદે એકનું એક જળ બધે એકસરખું ઝીલાતું નહિ હોવા છતાં તે જળનો પરમાર્થ તો એક જ રહે છે. છે તેમ શ્રી તીર્થંકર પરમાત્મા તથા સાધુ ભગવંતોની જુદા જુદા નયે અપાતી દેશના, જનગણતલે પોતપોતાની પાત્રતા અનુસાર ઝીલતા હોય, પણ તેનો પરમાર્થ તો એક જ હોય છે.
તાત્પર્ય કે એ બધી દેશનાનો સાર તો સર્વ કર્મ ખપાવીને મુક્તિને વરો !' એ જ હોય છે.
પાત્રભેદે પરિણતિમાં ફેર પડે, પણ તત્ત્વમાં ફેર ન જ પડે.
મતલબ કે ઉપદેશ મહર્ષિઓ ગમે તે એક નયને લઈને ઉપદેશ આપતા હોય, તો પણ તેનો અંતિમસાર તો એક જ હોય.
ચોથી દીપ્રાદેષ્ટિની સઝાય ............................................................ ૧૦૧
