________________
જ્ઞાન-દર્શન અને ચારિત્ર પાળવામાં જે કાંઈ કષ્ટ આવે છે, તેમાં ઘણું જ ફળ છે.
ભવચક્ર ઘણો જ ભયંકર છે.
બિલાડીના ભાવમાં ગયા ત્યારે ઉંદર સામું જ જોવાના છીએ. સંસાર આવો જ છે.
આપણે જીવનો, જગતનો અને પ્રભુનો વિચાર કરવો જોઇએ. જગતને જોઇને દયા લાવવી જોઈએ. ભગવાનને જોઈને મોક્ષનો વિચાર લાવવો જોઈએ. પોતાનો આત્મા જોતાં, સર્વના આત્માને સમાન જોતાં શીખવું જોઇએ.
કષ્ટ પડેત્યારે તિર્યંચનરકાદિકેટલું સહન કરે છે. તે લક્ષ્યમાં રાખીશું તો સંયમ એ કષ્ટરૂપ નહિ લાગે.
દીક્ષા-ભિક્ષા અને શિક્ષા , શિક્ષા બે પ્રકારે છે: ગ્રહણ અને આસેવન શિક્ષા ! જ્ઞાન ભણીએ તે ગ્રહણ કહેવાય. અને સમિતિ-ગુપ્તિનું પાલન એ સેવન કહેવાય. દીક્ષા એટલે છ કાયના જીવોને અભયદાનદેવું ! ભિક્ષા એટલે કોઈને પણ દુઃખ ન થાય, તે રીતે ગોચરી લેવી. હિતશિક્ષા એટલે આત્માનું જે રીતે કલ્યાણ થાય તેમ વર્તવું અને અન્યને વર્તવાનો ઉપદેશ આપવો. છ કાય જીવોને અભયદાન દઇએ, પણ સાથે રહેલા પંચમહાવ્રત ધારીને સહાય ન આપીએ, તે સાચું અભયદાન ન કહેવાય. બીજાને પ્રેમ આપીએ, પણ સાથે રહેલાને નિર્ભય ન બનાવીએ, તે સાચું અભયદાન નથી. સાધુપણાનો કેટલો બધો પ્રભાવ છે કે દિવસે કરેલા પાપોનું સાંજે મિચ્છામિ દુક્કડં દેવાય અને રાત્રે થયેલાનો સવારે દેવાય. જેટલાં પાપો છે, તેનો ત્રિવધે-ત્રિવિધે મિચ્છામિ દુક્કડું આપીએ, એટલે નિર્મળ
