________________
લવલેશ ખેવના કદી તેઓશ્રીએ સેવી નથી.
ત્રણ જગતના સર્વ જીવોના કલ્યાણની ભાવનાથી ચિત્તને વાસીત કરવાનો તેઓશ્રીનો હીતોપદેશ આજેય અનેક આત્માઓના જીવનમાં કલ્યાણકારી પ્રવાહરૂપે વહી રહ્યો છે, સ્વાર્થના ખડકોને તોડી રહ્યો છે. વૈર-વિરોધની જ્વાળાઓને બુઝાવી રહ્યો છે. કામ-ક્રોધને ઠારી રહ્યો છે.
પ્રતિકૂળતાને પચાવવાની કળામાં તેઓશ્રીએ સાધેલી કુશળતા ખરેખર અજોડ હતી. જ્યારે કોઈ શુભ કાર્યમાં અંતરાય નડતો, ત્યારે તેઓશ્રી ફરમાવતા કે આ અંતરાય એમ કહી રહ્યો છે કે આપણે હજી આ કાર્ય માટે લાયક નથી અને પછી પાત્ર બનવાની પ્રેરણા કરતા.
‘લાયક બનો અને પામો' એ સૂત્રનો મર્મ તેઓશ્રીએ આત્મસાત્ કર્યો હતો.
અહિંસા, સંયમ અને તપની ત્રિવેણીમાં અહર્નિશ સ્નાન કરતા સાધુની શ્રેષ્ઠ સામાચારીના પાલન વડે તેઓશ્રીએ અનેક મુમુક્ષુઓના જીવનમાં ધર્મના મૂળ દૃઢ કર્યા હતા.
આત્મજાગૃતિ તો એવી અદ્ભુત કે સૂર્ય સામે ઝાકળ ટકે તો તેઓશ્રી પાસે પ્રમાદ ટકે.
‘‘નમવું અને ખમવું’’ આ બે સૂત્રોનો ઉપદેશ તેઓશ્રીએ જેટલો વાણી વાટે આપ્યો છે, તેના કરતાં અધિક આચાર વડે આપ્યો છે.
પરની નાનકડા પણ ગુણની પ્રશંસા અને દોષની નિંદા એ ગુણવાન બનવાની ગુરુ-ચાવી (Master-Key) છે. એ સૂત્રના અણિશુદ્ધ પાલન વડે તેઓશ્રીએ અનેકને આરાધક જીવનને
લાયક બનાવ્યા હતા.
ગુજરાત, મહારાષ્ટ્ર, સૌરાષ્ટ્ર, કચ્છ આદિ ક્ષેત્રોના અનેક
૧૧
