________________
મૂળ સ્તવને
તારા નક્ષત્ર ગ્રહ ચંદની, તિ દિનેશ મોજાર રે, દર્શન જ્ઞાન ચરણ થકી, શક્તિ નિજાતમ ધાર રે. ધરમ૦ ૩ ભારી પીળા ચીકણે, કનક અનેક તરંગ રે, પર્યાય દષ્ટિ ન દિજીએ, એક જ કનક અભંગ રે. ધરમ૦ ૪ દર્શન જ્ઞાન ચરણ થકી; અલખ સ્વરૂપ અનેક રે, નિરવિકલ્પ રસ પીજિયે, શુદ્ધ નિરંજન એક રે. ધરમ૦ ૫ પરમારથ પથ જે કહે, તે જે એક સંત રે; વ્યવહારે લખ જે રહે, તેહના ભેદ અનંત રે. ધરમ૦ ૬ વ્યવહારે લખ દેહિલે, કોઈ ન આવે હાથ રે, શુદ્ધ નય થાપના સેવતાં, નવિ રહે દુવિધા સાથ રે. ધરમ૦ ૭ એક પખી લખ પ્રીતની, તુમ સાથે જગનાથ રે કૃપા કરીને રાખજે, ચરણ તમે ગ્રહી હાથ રે. ધરમ૦ ૮ ચકી ધરમતીરથતણે, તીરથફળ તતસાર રે; તીરથ સેવે તે લહે, “આનંદઘન નિરધાર રે. ધરમ૦ ૯
૧૯. શ્રી મલ્લિનાથ જિન સ્તવન
[અઢાર દૂષણે].
(રાગ-કાફી; સેવક કિમ અવગુણીએ-એ દેશી). સેવક કિમ અવગણીએ, હે મલ્લિ જિન ! એહ અબ શોભા સારી; અવર, જેહને આદર અતિ દીએ, તેહને મૂલ નિવારી. હે મલ્લિ ૧ જ્ઞાનસુરૂપ અનાદી તુમારું, તે લીધું તમે તાણ, જુઓ અજ્ઞાન દશા રીસાવી, જાતાં કાણું ન આણી. હો મલ્લિ૦ ૨ નિદ્રા સુપન જાગર ઉજાગરતા, તુરીય અવસ્થા આવી; - નિદ્રા સુપનદશા રીસાણી, જાણું ન નાથ મનાવી. હે મલ્લિ૦ ૩
સમક્તિ સાથે સગાઈ કીધી, સપરિવારશું ગાઢી; મિથ્યાતિ અપરાધણ જાણી, ઘરથી બાહિર કાઢી. હે મલ્લિ૦ ૪ હાસ્ય અરતિ રતિ શેક દુગંછા, ભય પામર કરસાલી; અનેકષાય શ્રેણિ ગજ ચઢતાં, શ્વાન તણી ગતિ ઝાલી. હો મલ્લિ૦ ૫
