________________
૧૯ : શ્રી મલ્લિનાથ જિન સ્તવન
[ ૩૫૯
સ્તવન
(રાગ કાફી, સેવક કિમ અવગુણીએ—એ દેશી )
સેવક કિમ અવગણીએ, હા મલ્લિજિના એહ અબ શોભા સારી; અવર જેહને આદર અતિ દીએ, તેહને મૂલ નિવારી. હા મલ્લિ૦ ૧ અથ—હૈ મલ્લિનાથ ! આપ આ સેવકને કેમ અવગણા છે ? એમ કરવામાં આપની આબરૂ શું વધશે ? આપની પ્રતિષ્ઠા અત્યારે ઘણી જામી ગયેલી છે. આપ તો એવું કરી છે કે બીજા લોકો જેને આદરસત્કાર કરે, માને તેને તદ્ન વિસારી મૂકે છે! એ તે કાંઇ સારી વાત કહેવાય? આપે એમ ન કરવું ઘટે. અથવા જે આશાતૃષ્ણાને ખીજા લેાક સન્માને છે, તેને તો આપે મૂળથી અટકાવી દીધી છે. આપે આશા પર વિજય મેળવ્યા છે. (૧)
ટમે—જ્ઞાનવિમળસૂરિ આ સ્તવનના અર્થ નીચે પ્રમાણે કરે છે. (ભાષાને વમાન શૈલીમાં મૂકવા પ્રયત્ન મે' કર્યો છે.) એવા ધર્માં મહામેાહુ મલ્લને જીત્યા તે માટે મલ્લિનાથ જિન ભગવાનની સ્તુતિ કહીએ છીએ. હે શ્રી મલ્લિજિન ! એ તમારી હમણાં અજખ–ભલી શોભા દીસે છે. સદા સંસારી અવર-સહુને અત્યંત આદર દીજીએ બહુજનને, તે તો તમે મૂળથી નિવારી, તે કેણુ તે કહે છે. (૧)
વિવેચન—હે મલ્ટિપ્રભુ જિન ! આપ આ સેવકની કેમ અવગણના કરો છે? આપ એને કશા લેખામાં પણ કેમ લેતા નથી ? આપ જાણેા છે કે બેદિલ સેવક હાય તે તો દુશ્મન ની ગરજ સારે. આપ આવા સુજ્ઞ હોવા છતાં આ સેવકની—મારા જેવા સેવા ઉઠાવનારની– અવગણના કેમ કરી રહ્યા છે? એમાં આપની શેાભા—માલા કાંઈ વધે છે? એ સારી વાત કરો છે ? એ આપ જેવા મોટા માણસને ઉચિત છે? હું આપની સેવા ઉઠાવું અને આપના ધ્યાન પર. પણ એ વાત ન લે. એમાં આપની મહત્તા વધે છે? અથવા આપ કેવળલક્ષ્મીને વર્યા અને સારી સારી શેશભા થઇ તે વિચારતાં આપ મુજ સેવકની ડેમ અવગણના કરે છે ? આપ તો એવા છે કે બીજા લોકો જે આશાને અતિ આદરસત્કાર આપે તેને મૂળથી જ અટકાવી
પાઠાંતર—‹ સેવક કિમ અવગણીએ ' એ પાઠ પ્રત લખનાર મૂકી દે છે (ખતે પ્રતમાં). ‘જેહને’ સ્થાને પ્રતમાં ‘હનિ’ પાર્ટ લખ્યા છે. ‘ અબ ' સ્થાને ‘જબ’ પાઠ છે પ્રતમાં. ‘ અવર જેહને ’ સ્થાને પ્રતમાં અવસર જાણી' પાડે છે. ‘ આદર અતિ ’તે સ્થાને પ્રતમાં ‘આદર દૃદ્ધિ જે’ પાઇ છે; ભીમશી માણેક મારા પાઠને મળતો પાઠ છાપે છે. ‘દીએ’ સ્થાને પ્રતવાળા ‘દિર્ઘ ' પાઠ લખે છે. (૧)
=
શબ્દાર્થ—સેવક = ભક્તિ-તાકરી કરનાર, સેવા ઉઠાવનાર. મ = કેમ ? શા માટે ? અવગણીએ તિરસ્કારીએ, બેદરકાર રહીએ, આપ અવહેલના કરા છે. મલ્લિજિન = ઓગણીસમા તીથ ંકર-પ્રભુ-નાથ. અક્ષ = હવે, હાલ, હમણાં, શાભા = મહત્તા, આબરૂ. સારી = સરસ, મજાની; એ આપને ધટે છે ? અવર = ખીજા માણસા, અન્ય લોકો, ગમે તેવા સાધારણ વહેવારુ માણસ.. જેને = જેને, જેમને. આદર = માન, સન્માન, આવો પધારા કરી રિઝવે, માન સન્માન. અતિ = ધા, ધણું. દીએ = આપે, દે. તેહને = તેને, તેવા માણસને મૂલ = મૂળથી, પહેલેથી પાયેથી. નિવારી = અટકાવી, પ્રતિબંધ કરી. (૧)