________________
૨૮૦ પ ઉપાધ્યાય યશોવિજય સ્વાધ્યાય ગ્રંથ
રતિ અરતિ નિંદ માયા મૃષા, વળીય મિથ્યાત્વ સંતાપ રે...
પાપ જે એહવા સેવિયા, તેહ નિંદીયે તિહું કાળ રે..
સાધક પોતાનાં પાપોની નિન્દા કરે છે. બહુ માર્મિક પંક્તિઓ છે આ દુષ્કતગહની. સાધક એ કડીઓ રટતો જાય છે ને રડતો જાય છે. આંસુજળથી ભીના મુખકમલથી ઉચ્ચારાતી આ કડીઓ ધસમસતા આવી રહેલા કર્મના પૂરને ખાળવા માટે સમર્થ છે.
તીર્થંકર પરમાત્માની અને ગુરુદેવની અશાતનાથી લઈને હિંસા આદિ અઢાર પાપસ્થાનકો પૈકીના કોઈ પણ પાપને પોતે આચર્યું હોય તો તેને સાધક નિર્જે છે. કડી ૧૪થી ૨૩ સુકૃતઅનુમોદના
સુકતઅનુમોદના કીજિયે, જિમ હોય કર્મ વિસરાલ રે.. વિશ્વઉપકાર જે જિન કરે, સાર જિનનામસંયોગ રે; તે ગુણ તાસ અનુમોદિયે, પુણ્યાનુબંધ શુભ યોગ રે.. સિદ્ધની સિદ્ધતા કર્મના, ક્ષય થકી ઉપની જેહ રે; જેહ આચાર આચાર્યનો, ચરણ વન સીંચવા મેહ રે.. જેહ ઉવઝાયનો ગુણ ભલો, સૂત્રસઝાય પરિણામ રે, સાધુના જે વળી સાધુતા, મૂળ-ઉત્તર ગુણધામ રે.. જેહ વિરતિ-દેશ શ્રાવક તણી, જે સમકિત સદાચાર રે, સમકિતદૃષ્ટિ સુર નર તણો, તેહ અનુમોદિયે સાર રે.. અન્યમાં પણ દયાદિક ગુણો, જેહ જિનવચન અનુસાર રે, સર્વ તે ચિત અનુમોદીએ, સમકિતબીજ નિરધાર રે... પાપ નવિ તીવ્ર ભાવે કરે, જેહને નવિ ભવરાગ રે, ઉચિત સ્થિતિ જે સેવે સદા, તેહ અનુમોદવા લાગ રે... થોડલો પણ ગુણ પર તણો, સાંભળી હર્ષ મન આણ રે, દોષ લવ પણ નિજ દેખતાં, નિર્ગુણ નિજાતમાં જાણ રે... ઉચિત વ્યવહાર અવલંબને, એમ કરી સ્થિર પરિણામ રે,
ભાવિયે શુદ્ધ નયભાવના, પાવનાશય તણું ઠામ રે... બહુ સરસ છે બાવીસમી કડી. આખીય “અમૃતવેલની સઝાય' અદ્ભુત છે. પણ કોઈ કહે કે, ઓગણત્રીસ કડી યાદ રહે તેમ નથી, કોઈ બેચાર ‘ઉત્કૃષ્ટ કડી બતાવો, તો બાવીસમી કડી કંઠસ્થ કરવાનું સૂચવવાનું મન થાય.
થોડલો પણ ગુણ પર તણો, સાંભળી હર્ષ મન આણ રે, દોષ લવ પણ નિજ દેખતાં, નિર્ગુણ નિજાતમાં જાણ રે...' આપણી દૃષ્ટિને અનુમોદનાનો ઝોક આપવા માટે આ કડીનું વારંવારનું રટણ જરૂરી છે.
સુકૃતની અનુમોદના. “જિમ હોય કમ વિસરાલ રે..' કલ્યાણ મંદિર સ્તોત્રનું પેલું રૂપક યાદ આવી જાય છે : “ગોસ્વામિનિ ફુરિતચેતસિ દૃષ્ટમાત્રે..' ચોરો
