________________
શ્રી ગોડી પાર્શ્વનાથસ્તોત્ર' – સંક્ષિપ્ત રસદર્શન | ૨૫૩
नो शक्यं स्मार्तकर्म प्रतिपदविहितप्रत्यवायाकुलाख्यम् श्रौते वार्ता कथं मे द्विजकुलविहिते ब्रह्ममार्गे सुसारे । नास्था धर्मे विचारः श्रवणमननयोः किं निदिध्यासितव्यं
क्षन्तव्यो मेऽपराधः शिव शिव शिव भोः श्री महादेव शम्भो ॥ હવે ઉપાધ્યાયજીની સ્રગ્ધરા જુઓ :
सर्पत्कन्दर्पसर्पस्मयमथनमहामन्त्रकल्पेऽत्र कल्पे, प्रत्यक्षे कल्पवृक्षे परमशुभनिघौ सत्तमोहे तमोहे । निर्वाणानन्दकन्दे त्वयि भुवनरवौ पावना भावना भा
ध्वस्तध्वान्ते समग्रा भवतु भवतुदे सङ्गत्ता में गतामे ॥ ભાવાર્થ એ છે કે આ યુગમાં પ્રસરતા કામસર્પના ગર્વનું મથન કરનારા મહામત્રરૂપ, સાક્ષાત્ કલ્પવૃક્ષ સમા, પરમ કલ્યાણના નિધિ, સજ્જનોના શુભવિચારના વિષય સમા. અજ્ઞાન-અંધકારના વિધ્વંસક, પરમ આલાદભૂત ત્રિભુવનના આદિત્ય સમા પરમ તેજથી તિમિરનો નાશ કરતા, સર્વવ્યાધિથી મુક્ત, સંસારવિનાશક એવા હે ભગવનું પાર્શ્વનાથ, પવિત્ર એવી મારી સમગ્ર ચેતના પૂર્ણ સ્વરૂપે આપની સંગતિને પામો !
રમ્ય શબ્દાવલી સાથે સંસાર થંભી જાય એવા છન્દનું સંયોજન અને આવર્તન પામતા ભિન્નાર્થી શબ્દયુગલો મનને લીન કરી દે છે. અર્થચમત્કૃતિ અને સ્તોત્રના અંતમાં તો છંદોનું વૈવિધ્ય પણ કવિની સિદ્ધિને પ્રગટ કરે છે. - જ્ઞાનની સીમાનું દર્શન પણ નીચેના શ્લોકમાં છેઃ
अलोके लोके चापरिमितमनन्तं खमखिलं तवैकस्मिन् ज्ञाने विशति नियतं दर्पण इव । यदि ज्ञानं व्योम्नोऽप्यधिकतरमेकं तव ततो
गुणानामानन्त्यं तुलयतु कथङ्कारमतुलम् ॥
હે ભગવન્! લોકાલોકમાં વ્યાપ્ત આ અનંત અવકાશ, આપના કેવલજ્ઞાનમાં દણિની જેમ પ્રતિબિંબિત થાય છે, જો એકમાત્ર જ્ઞાન પણ વ્યોમથી અધિક હોય તો તારા ગુણોના અતુલ આમંત્યને કેવી રીતે તોળી શકાશે ?”
વિશેષ વિસ્તારની ભીતિથી ઉપાધ્યાયશ્રીની એક સુંદર કલ્પનાનો નિર્દેશ કરીને સમાપ્તિ કરવાની અનુજ્ઞા માગું છું
भवान् भानुभूत्वा हृदयकमलं स्मेरयतु मे द्विरैफः पर्याप्तं तदनु वसतिं तत्र कुरुतात् । सुधांशुः सन्नस्मिन् किरणनिकरैर्वर्षतु ततो
न याचे त्वामन्यत् किमपि भगवन् भक्त्यधिकृतेः ॥ “હે ભગવનું | સૂર્ય બનીને આ દાસના હૃદયકમલને વિકસાવો અને પછી
