________________
43
મૃત્યુના કાંઠે :
હળવે હળવે ઉષાએ રસેાડામાં પ્રવેશ કર્યો. નિર્માળાને કશે ખ્યાલ ન રહ્યો. તે ઉષા સામે જોઇને શરમાઇ ગઇ.
ઉષાએ નજીક આવી તેના એક હાથ પકડી પૂછ્યું : “મહેન, કેમ છે ? ”
,,
નિર્મળા નીચી નજરે બેસી રહી. અભ્યર્થના કરવા જેટલુંએ તેનામાં સાહસ નહેાતુ રહ્યુ.
''
ઉષાએ સ્નિગ્ધ સ્વરે કહ્યું: “ ઉપર ચાલ.....
નિર્માળાએ મહામહેનતે સ કાચને દૂર કરીને કહ્યું : હજી મે' ભાત આ જ નથી. ’
'
“ પણ
“એ બધું તારે કરવાનું નથી. તુ મારી સાથે ઉપર ચાલ.” નિર્મળા એક વાર તેના સામે જોઇ રહી. શરમથી તેનુ મસ્તક નીચુ નમી ગયું.
ઉષાએ હસતાં હસતાં કહ્યું: “કંઈ ન સમજાયું ? રસાઇ કરનારાં માણસો વગેરે આવી ગયાં છે. એટલે તું એ ચિન્તા મગજમાંથી દૂર કરી દે, અને હવે મારા દિયરને આક્સેિ પણ નહિ જવું પડે. તું ઉપર ચાલ ! ”
ધીરે ધીરે નિમુ ઉષાની પાછળ પાછળ ઉપર ગઈ.
મેાતીલાલને આવતાં જોઇ ઉષા ઊભી રહી ગઈ. મેાતીલાલે નજીક આવીને પૂછ્યું : “ આવે! પુત્રો, કેમ શરીર તે સારું છે ને?”
પિતાતુલ્ય શ્વસુરને પગે લાગતાં ઉષાએ કહ્યું: “ હા, બાપુજી, પણુ આપનું શરીર આટલું બધું કેમ લેવાઇ ગયું છે ? ”
