________________
કોની કોની ખાતર ?
ઉષાનું શરીર દિવસે દિવસે નબળું પડવા લાગ્યું. જાણે કોઇ મહાનિરાશા ઉષાના સાન્દ ને ચૂસવા લાગી. દાક્તરને બતાવીને અરુણુ પણ હતાશ થઇ ગયા. એક દિવસે આ પ્રશ્નની ચર્ચા નીકળતાં અરુણે કહ્યું: “ ઉષા, હવે મને અહીંના દાક્તરા પર જરા ય વિશ્વાસ નથી રહ્યો. આટઆટલા પ્રયત્ન કરવાં છતાં ય તારું દુ:ખ દૂર કરી શકાતું નથી. ”
ઉષાએ કલાન્ત સ્વરે કહ્યું: “ તમે બહુ ફીકર ન કરે. હું મારી મેળે જ સારી થઇ જઇશ. ”
અરુણે સૂકું હાસ્ય વેરતાં કહ્યું: “તારી વાત ઠીક છે, પરન્તુ એ આશામાં મહિનાના મહિનાઓ પસાર થઇ ગયા.”
ઉષા માન રહી. તેના વ્યાધિ કાઇપણ રીતે મટી શકે એમ નહાતા. દાક્તર કદાચ ન સમજી શકે પણ તે તે સમજતી હતી. એમાં દાક્તરને શા માટે દોષ
