________________
• જીવનસા
૧૧૦.
ઊઠ્યા. એ તારાના અવાજમાં રુદન હતુ. ટેમલ પાસેના દિવા યૂઝાઇ ગયા–સદ્દાના માટે.
સંધ્યા આથમી ચૂકી. કાઇ ઘેરાં કાળાં વાદળાંઓ આ ઘર પર વિષ વર્ષાવી ગયાં. પાછળથી અટ્ટહાસ્યમય હસતાં હસતાં શાન્ત થયા—પણુ વિષ વર્ષાવીને જ.
આનંદ અને ઊર્મિભર્યું ઘર સદાને માટે કરુણમય અને વિષમય અની ગયું. ખરેખર, કુદરત જ્યાં વસે છે ત્યાં કૃત્રિમતાના ભરેલાં વાદળાંઓ સારી રીતે વીતે જ શાન્ત થાય છે. કુદરતના કાપથી એક હૃદયને કેવું થયું હશે ? કાણુ કલ્પી શકે ?
