________________
द्रौपदीस्वयंवरम्
(કૃષ્ણ એકદમ વચ્ચે માયાવી અંધકાર ફેલાવી દે છે.)
ક્રાણુ : (સામે જોઈને અ ંધકારરૂપી પડદાથી આંખોનું તેજ હરાઈ જતાં પાછા ફરીને દુર્ગંધન પ્રત્યે)
દુર્યોધન
૧
શું કાળરાત્રી ઉતરી આવી છે? કે એકાએક દિવસ અધાર્યાં છે કે પછી મને સનેપાત ઉપડયા છે ? શું હું કોઈ સ્વપ્ન જોઈ રહ્યો છુ ? પાતાળ લાકમાં પેઠો છુ કે પછી ગર્ભમાં પ્રવેશી ગયા છું? મને કઈ ખબર પડતી નથી. (૨૬)
(દુર્યોધન ભીષ્મ તરફ જુએ છે.)
ભીષ્મ : માક્ષરૂપી ફળ આપનારા બ્રહ્મચĆને મેં પ્રયત્નપૂર્વક પાળ્યું છે તે કામ દેની માયારૂપ પત્નીથી મારે શું કરવુ છે? સ્ત્રીના લગ્ન માટે હાડમાં મૂકાયેલી આ રાધાને હું એમ જ વીંધી નાખું (પણુ) કુરુકુળના વડિલ એવા આ હું શરમથી રુંધાયા છું. (૨૭)
: અરે ! ચ'પાનરેશ, ધનુષ્ય ચઢાવવાનુ ચાપલ્ય આચરીને રાધાય ́ત્રને છિન્નભિન્ન કરી નાખેા.
કણ' : (પાતાર્તા એ ભુજાએ નીહાળીને) શેષનાગની ફણાની જેમ ફેલાયેલા મારા ભુજસ્ય ભથી ભીંસાતું આ ધનુષ્ય દેરી ચઢાવવાના (પ્રયાસને) પણ સહન કરી શકશે નહિ. (૨૮)
અને વળી—સધળી વૃક્ષવાટિકાને ભાંગી નાખનાર હે કુરુરાજ ! મને જલ્દી જલ્દી આદેશ આપે.
સૂર્યનાં થધ્વજને શુ મથી નાખું ? નામુ` પછી ઇન્દ્રના મુગટને ફેંકી દઉં...? વિધિપૂર્વક ભેદી નાખીને ખીજા ઢાઈ મુશ્કેલ કર. (૨૯)
કે પછી ચંદ્રચિહ્નને છેાલી મારું ખાણુ આ (રાધાને) કાર્ય મૈં પશુ ભલે બળપૂર્વક
ધન : અમારા સ્વજન (કના) ભુજબળને અસંભવિત શું છે? પરંતુ હમણાં તા કરવાનું જ કરી.
(ષ્ણુ એની સામે જાય છે.)
