________________
૧૬૦
જ્ઞાતપુત્ર શ્રમણ ભગવાન મહાવીર
Sલા.
કરતાં “સુવર્ણવાલુકા” નદીના કિનારે કાંટામાં તેમનું વસ્ત્ર ભરાઈ જતાં તેમણે તે લેવાને પિતાને હાથ પણ ન ઉપાડો.
આવી રીતે આ સમયથી સર્વથા અલકત્વ (દિગંબરત્વ) તેમણે સ્વીકાર્યું અને સાથે સાથે ભજનને માટે પાત્ર રાખવા પણ છેડી દઈને તેઓ કરપાત્ર બન્યા.
આ હકીકત ઉપરથી હું એ સૂચન કરવા ઈચ્છું છું કે સમગ્ર રાજવૈભવને ત્યાગ કર્યા બાદ દીક્ષાના સમયે પ્રાપ્ત થયેલા કિમતી દેવદૂષ્યને પણ તિલાંજલિ આપતાં તેમને જરા પણ સંકોચ ન જ થયે. આ પ્રમાણેની પરિસ્થિતિમાં દ્રવ્ય ઉપરથી સર્વથા તેમને મેહ ઊતરી ગયાની બીજી શી નિશાનીને નિર્દેશ કર બાકી રહે છે ?
ઉપસર્ગની પરંપરા–
રગેવાળીઆએ કરેલા ઉપસર્ગો, શલપાણિ યક્ષકૃત ઉપસર્ગો અને ખાસ કરીને સંગમે કરેલા ઘેર ઉપસર્ગો કે જેનું વિશિષ્ટ વર્ણન તે-જેની ભયંકરતા તે આવશ્યક સૂત્રની નિયુક્તિ (ગા. ૫૦૨-૫૧૧)ના વિવરણમાં નજરે પડે છે તે પણ શ્રીવીર પ્રભુના દયાનાગ્નિ આગળ મીણની જેમ ઓગળી ગયા. આવા
૧. તાંબર અને દિગંબર એમ બે સંપ્રદાયરૂપે સમય જતાં વીરશાસનને વિભક્ત થવામાં આ તે નિમિત્તકારણ નહિ બન્યું છે?
૨. ઉપસર્ગને પ્રારંભ જેમ ગેપ (ગેવાળી આ)ને હાથે થયે તેમ ઉપસર્ગને અંત પણ તેને જ હાથે થયો અર્થાત ઉપસર્ગની પહેલા કરનાર અને છેવટને ઉપસર્ગ કરનાર પણ ગેપ છે.
