________________
૧૪૬ જ્ઞાતપુત્ર શ્રમણ ભગવાન મહાવીર વૈદ્ય એ તીર્થકરને જોઈને બે અહે ભગવાન સર્વ લક્ષણેથી સંપૂર્ણ છે પરંતુ કેમ શલ્યથી યુક્ત છે? એ ઉપરથી પેલે વણિક સંશ્રેમપૂર્વક બે જો , ક્યાં શક્ય છે? એમાં (વૈદ્ય) જોયું તે કાનમાં શલ્ય દેખાયું. ત્યાં તે વણિકે કહ્યું : (આ) મહાતપસ્વીનું આ (શલ્ય દૂર કર. હું એના બદલામાં) સર્વસ્વ આપું છું. તને અને મને પણ પુણ્ય થશે.
ભગવાન નિપ્રતિકમ હેઈ એ ઈચ્છશે નહિ. (શલ્ય કઢાવ્યા વિના ભગવાન તે ચાલ્યા ગયા, ત્યારે (સિદ્ધાર્થે) માણસ એકલી (તપાસ કરાવી) તે ઉદ્યાનમાં પ્રતિમાઓ રહેલા એએ જણાયા.
(સિદ્ધાર્થ અને ખરક) એ બંને ઓષધે લઈને (ભગવાન જ્યાં હતા ત્યાં ગયા. ત્યાં ભગવાનને તેલની દ્રોણ (અર્થાત કુંડીમાં મૂક્યા અને એમનું મર્દન કરાયું. પછી ઘણા પુર વડે એમને પકડી રખાવાયા અને દબાવાયા. ત્યાર બાદ સાણસે લઈને શલ્ય (વૈદ્ય કાઢયું. લેહીથી ખરડાયેલી બે સળીએ નીકળી, એ સળીઓ જેવી કઢાઈ રહી કે તરત જ ભગવાનથી ચીસ પડાઈ ગઈ. પેલા મનુષ્યોને ઉથલાવીને એ ઊભા થયા. ત્યાં (આ ચીસને લઈને) “મહાભૈરવ ઉદ્યાન અને દેવકુલ દેવમંદિરા થયાં. પછી “સંહણ ઓષધ (વૈદ્ય) આપ્યું જેથી (ભગવાન) સારા થયા ત્યાર પછી એમને વંદન કરીને અને એમની ક્ષમા યાચીને વૈદ્ય અને સિદ્ધાર્થ ગયા.
૧. આ ઉપરથી એમ લાગે છે કે મહાવીરસ્વામીને કાનમાંથી ખીલા (કીલા) કઢાયા ત્યારે એઓ સુતેલા હતા. .
