________________
૩૯
છિદ્ર સહિત નાવા જળે રે, ખૂડે નીર ભરાય; તિમ હિંસાદિક માશ્રવે રે, પાપે પિ'ડ ભરાય રે, સુ૫ અવિરતિ લગે એક દ્ગશ્મા ૨, પાપસ્થાનક અઢાર; વાગે પાંચડી કીયા હૈ, પંચમ અંગ વિચારી રે. સુ॰ ૬ કટુક ક્રીયા થાનક મૂળે ર, ખેલ્યા બીજે રે અંગ; કહેતાં ચડું કમકમે, નિરૂએ તાસ પ્રસંગે રે, સુ॰ ૭ મૃગ પતંગ અલી માછલું રે, કરી એક વિષય પ્રાચ; દુઃખીના તે કેમ સુખ લહે રે,જશ પરવશ એઢ ૫'ચા રે સુ૮ હાસ્ય નિર્દે વિધ્યા વશે રે, નરક નિગાર રે જાત; પુત્રવધર વ્રત હારીયાં હૈ, વાંની શી વાત રૂ. ૩૦ ૯ દશવૈકાલિકના સાતમા અધ્યયનની સજ્ઝાય. સાચું વચક્ષુ જે ભાંખિયેર, સાચી ભાષા તેડુ સાચામાયા તે કહીયે રે, સાચુ મૃષા હાય જે રે; સાધુજી કરો ભાષા શુદ્ધ, કરી નિમલ નિજ બુદ્ધિ રે. એ આંકણી. ૧
કેવલ જુઠ જિહાં હવે રે, તેહુ અસચ્ચા જાણુ, સાચુ નહિ હું નહિ રે, અસત્યા અમૃષા ઠાણુ રે. સા૦ કર૦૨ એ ચારે માંહે કહી કે પડેલી છેલ્લી ટાય; સંયમધારી બલવી કે, વચન વિચારી જાય રે. સા કર૦ કઠિણ ત્રણ નવિ ભાંખિયે ?, તું કારા ૨ કાર; ફાઈના મર્મ ન લીધે ?, સાચા પણ નિર્ભ્રાર રે. સા૦ કર૦ ૪ ચારને ચાર નવિ ભાંખિયે ૨, કાણાને ન કહે કાણુ; કહીયે ન અંધ અ ંધને રે, સાચું કઠિન એ જાણ રે. સા॰ કર૦ ૫ જેથી અનથ ઉપરે રે, પરને પીડા થાય;
સાચુ વયશુ તે લાંખતાં રે, લાભથી ત્રોટા જાય રે. સા૦ ૪૨૦ ૬
