________________
એ બતાવે છે કે આપણે જે સહન કરીએ છીએ અને સંસારમાં રખડીએ છીએ તે કર્મને કારણે, જ્ઞાન કર્મનો પરાભવ કરવાના માર્ગો બતાવે છે અને ચારિત્ર એટલે જે જાણ્યું તેનું આચરણ કરવું. આ ત્રણેય વસ્તુ સમ્યફ હોય તો જ કામ સરે. જો તે વિપરીત હોય તો વળી આપણે વધારે ભટકી જઈએ.
જે જીવ કર્મનો સદંતર પરાભવ કરી શકે છે તે મુક્ત થઈ જાય છે. ત્યાર પછી તે પરમાત્મ દશામાં અવસ્થિત થઈ જાય છે. અર્થાત્ કે આત્મા જ પરમાત્મા બની જાય છે. આત્માથી પરમાત્મા જુદો નથી એમ જે કહેવાય છે તે શુદ્ધાત્માને લક્ષમાં રાખીને કહેવાય છે. શુદ્ધાત્મા કર્મરહિત હોય, તેને કષાય એટલે રાગ-દ્વેષ ન હોય, પરિણામે મન-વચન અને કાયાના યોગોનું પ્રવર્તન પણ ન હોય. તે અસ્તિત્વ સાથે તદ્રુપ થઈને - સમરસ બનીને સદાય પ્રસન્નતા અનુભવતો હોય. એક વાર શુદ્ધાત્મા બનેલ આત્મા અવતાર લઈને સંસારમાં ફરી આવતો નથી.
કર્મસારનું લક્ષ્ય સ્વસ્થ – પ્રસન્ન જીવન છે. સાંસારિક રીતે સુખ-શાંતિ અને સુવિધાપૂર્ણ જીવન માટે પુણ્યકર્મ જોઈએ, પણ શાશ્વતકાળ માટે પરમાત્મા બનીને અનંત પ્રસન્નતામાં સ્થિતિ કરવા માટે કર્મરહિત થવું પડે. શુદ્ધાત્મા બનવું પડે. કર્મના જ્ઞાનનું અંતિમ લક્ષ્મ પરમાત્મ અવસ્થા છે જેને અનેક રીતે અનેક નામોથી વિધવિધ ધર્મોએ વર્ણવી છે, ઓળખાવી છે.
.
કર્મસાર
