________________
પ્રાસ્તાવિક સ્વસ્થ-શાંત અને સુખી જીવનનો માર્ગ
વિચારશીલ વ્યક્તિને ઘણી વાર મનમાં એવો પ્રશ્ન થાય છે કે જે લોકો અનાચારો કરતા હોય છે - ભ્રષ્ટાચારમાં ગળાડૂબ હોય છે છતાંય તેઓ મોજથી જીવે છે અને તેમને કેમ કંઈ સહન કરવું પડતું નથી? તો બીજી બાજુ પ્રામાણિકતાથી મહેનત કરીને ગુજરાન ચલાવનારા લોકોને બધી બાજુથી કેમ વેઠવું પડતું હોય છે?
સંસારમાં દેખાતી આ વિષમતા જોઈને ઘણી વાર માણસની કર્મના સિદ્ધાંતમાંથી શ્રદ્ધા ઊઠી જાય છે. દુનિયામાં દેખાતી આ વિષમતાના મૂળમાં જે તે વ્યકિતનાં પૂર્વજન્મનાં કર્મ રહેલ હોય છે પણ આપણને કર્મની ગતિ-વિધિની ખબર ન હોવાને કારણે આપણને વિષમતા લાગે છે. સામાન્ય રીતે કરેલું કર્મ વિફળ થતું નથી, પણ તેને પાકવા માટે - તેનો પ્રભાવ બતાવવા માટે સમય જોઈતો હોય છે. આ વાત આપણે ચૂકી જઈએ છીએ તેને કારણે આ વિષમતા દેખાય છે અને કર્મની વાતમાં આપણને શ્રદ્ધા રહેતી નથી.
આવો જ બીજો એક પ્રશ્ન વિચારશીલ વ્યક્તિને મૂંઝવે છે કે સંસારમાં જન્મનાર દરેક બાળક વચ્ચે આટલી બધી તરતમતા-તફાવત કેમ પ્રવર્તે છે? કોઈ બાળક રૂપાળું અને ઘાટીલું થાય અને કોઈ બાળક ઘાટઘૂટ વગરનું જન્મે. કોઈ બુદ્ધિશાળી થાય તો કોઈનામાં સામાન્ય બુદ્ધિનો પણ અભાવ હોય. કોઈ રાયને ઘરે જન્મે તો કોઈ રંકને ઘરે બોજારૂપ બનીને અવતરે. એક માટે જીવનમાં બધી તકો સુલભ તો બીજા માટે કોઈ તક જ નહીં. આ માટે પણ કર્મ જ જવાબદાર છે. પણ કોઈને શંકા થાય કે જન્મતા પહેલાં બાળકે એવાં કર્મ ક્યારે ક્ય? પ્રત્યેક નવજાત બાળકનો જન્મ પોતાના પૂર્વજન્મોનાં કર્મને કારણે જ થાય છે અને તે પ્રમાણે જ તેને ન્યાત-જત-કુટુંબ-રૂપ-રંગસ્વભાવ વગેરે મળે છે.
કર્મસાર,
