________________
આચારાંગસૂત્ર અને સદા જાગ્રત રહીને વેર-વિરોધથી દૂર રહે છે. હે વીરપુરુષ! તું આ રીતે જ દુઃખોથી મુક્ત થઈ શકીશ. ૧૦૮. પરંતુ, વૃદ્ધત્વ અને મૃત્યુના સપાટામાં સપડાયેલા,
અને મહામેહથી મુંઝાઈ ગયેલા,
--મનુષ્ય ધર્મના રહસ્યને જાણી શકતા નથી. આ સંસારમાં પ્રાણીઓને વિઠ્ઠલ જોઈને, તથા “મેહ એજ વિઠ્ઠલતાનું કારણ છે –એવું સમજીને,
અપ્રમત્ત થઈને મુનિ સંયમમાં વિચરે. હે મુમુક્ષુ ! જગતમાં અનેક પ્રકારના જે આ દુઃખો ભેગવે છે, તે બધા આરંભ-સમારંભ તથા હિંસાના ફળસ્વરૂપ છે,
--એવું જાણીને તું હિંસાથી દૂર રહે, માયાવી, કષાયી અને પ્રમાદી જીવ વારંવાર જન્મ-મરણ કર્યા કરે છે, પરંતુ, જન્મ-મરણથી ડરનાર વ્યક્તિ વિષમાં રાગ-દ્વેષ ન કરતાં, તેમાં નિર્લેપ રહીને સમભાવે પ્રવૃત્તિ કરે છે,
અથવા તેથી દૂર રહે છે જીવને દુઃખ દેતાં ડરનારો સરલ મુનિ મૃત્યુના કાયથી મુક્ત થાય છે. ૧૧૦૯. વિષયાસક્તિથી પ્રાપ્ત થનારા દુઃખને જે જાણે છે, તે જ્ઞાની વીરપુરૂષ
આત્મસંયમ કેળવીને, વિષયમાં નહી ફસાતાં, પાપકાર્યોથી દૂર રહે છે. શબ્દાદિ વિષય આત્માના શસ્ત્રરૂપ છે. --એવું જાણનાર સંયમનું યથાર્થ સ્વરૂપ જાણે છે. અર્થા-સંયમનું યથાર્થ સ્વરૂપ જે જાણે છે,
તે શબ્દાદિ વિષયોને આત્માને શસ્ત્રરૂપ સમજે છે. ‘૧૧૦. જંબુ! અકર્મા સાધકને સંસારની ઉપાધિઓ વળગતી નથી, - કારણ કે--આધિ-વ્યાધિ અને ઉપાધિઓ કર્મોથી જ ઉત્પન્ન થાય છે.
