________________
૧૮૭. સદ્ધમને આરાધક અને પવિત્ર ચારિત્ર પાળનાર મુનિ
ધર્મોપકરણ સિવાય બધા પદાર્થોને ત્યાગ કરે. જે મુનિ અલ્પવસ્ત્રાદિ રાખે છે કે તદ્દન નગ્ન રહે છે,
-એવા મુનિને આવી ચિંતા કે સંકલ્પ-વિકલ્પ થતા નથી કે“મારાં વસ્ત્રો ફાટી ગયાં છે કે જીર્ણ થઈ ગયા હોવાથી હું બીજું વસ્ત્ર માગી લાવીશ, દોરા તથા સમય માગી લાવીશ, તેનાથી કપડું સાધીશ અને સીવીશ, બે કટડા જોડીશ અથવા જીર્ણ ભાગ કાઢી નાખી સીવી લઈશ, પછી તે પહેરીશ અને મારું શરીર ઢાંકીશ.” અથવાસંયમની સાધના કરતાં વસ્ત્રરહિત અથવા અલ્પ વસ્ત્રવાળા સાધકને ક્યારેક તૃણસ્પર્શનું કષ્ટ સહન કરવું પડે છે, ક્યારેક ઠંડી-ગરમીનું કષ્ટ સહન કરવું પડે છે. ક્યારેક ડાંસ-મચ્છરનું કષ્ટ સહન કરવું પડે છે. અથવાક્યારેક તેમાંથી કોઈકે મંદ કે તીવ્ર સ્પર્શવાળા પરીષહ નડે, અથવા બીજા કોઈક પરીષહ નડે ત્યારે તે અચેલક મુનિ “પરીષહોને કમભારથી હલકા થવાનું સાધન માની” તે દુઃખ સમભાવે સહન કરે છે. આવા સાધકે જ ખરા તપસ્વી ગણાય છે.
ભગવાને આ સંબંધી જે ફરમાવ્યું છે તેઉપકરણ ને આહારાદિની લઘુતા તથા નિરાસક્ત ભાવનો જ વિચાર કરીને
સાધક સમભાવપૂર્વક તેનું આચરણ કરે. હે સાધક ! પૂર્વે ઘણા વીરપુરુષોએ આ રીતે ઘણા સમય સુધી યાવજજીવ સંયમનું પાલન કરીને જે કષ્ટ સહન કર્યા છે,
તે તરફ તું લક્ષ રાખ.
